سمانه دهقانیراد: مورد شکایت از «حسین قدیانی» مقداری با پرونده توبیخ «وطن امروز» متفاوت است. «وطن امروز» براساس رسالت خود در همه موضوعاتی که با سرنوشت همه مردم مرتبط است و از قید «ملی» برخوردار، موشکافانه ورود میکند. طبیعتا همیشه هم هستند گروههایی که ترجیح میدهند پروندههای ملی بدون دخالت مردم در سرنوشتشان از بالا حل شود و رو به پایین ابلاغ شود. کما اینکه تز ممنوعالنظر کردن لبوفروشان و تاکسیرانان در موضوعات ملی نیز از جانب همین اقلیت پیش از این صادر شد. اتفاقا با واکنش بسیار تند اقشار مختلف مردم در 22 بهمن با تصمیم صحیح مشاور فرهنگی رئیسجمهور، «حکم مشاورت» این فرد نقض شد بحمدالله.
پس روزنامه «وطنامروز» بهرغم احترام به قوانین جمهوری اسلامی به فرموده شخص رهبر انقلاب هرگز میدان نقد تخصصی و مشفقانه دولت و سایر نهادهای قانونی کشور را بایگانی نخواهد کرد کما اینکه در تعامل با دولت قبلی نیز چنین کرد و اتفاقا متحمل محاصره اقتصادی شدیدی نیز شد. اما نه کوتاه آمد و نه تغییر رویه داد!
میماند پرونده حسین قدیانی! او یک نویسنده عدالتخواه و آرمانگراست. حتی نوع مقالاتش نیز بهگونهای نیست که در ذیل نقد، اقدام به افشای اسرار و اخبار پشت پرده کرده باشد. قدیانی از همه اداها و سبکهای رسانهای جداست و به زبان خود با مردم ارتباط دلی برقرار میکند. اتفاقا از برکت خون شهدا در این ارتباطگیری موفق هم بوده و برخلاف بسیاری از نویسندگان روزنامههای زنجیرهای وابسته به آمریکا نه سابقه محکومیت امنیتی دارد و نه از بهرهگیری با عوامل دشمن در کنفرانسهای گری سیک و آلن ایر در دوبی و آمریکا بهره برده است. براساس گزارههای اعلام شده توسط رئیسجمهور محترم «منتقدان توافق ژنو» حداکثر جمعی «بیسواد» و «معدود» هستند که از جایی خاص تغذیه میشوند. پس با این حساب با توجه به رویه قدیانی در نقد آرمانی موضوع توافقنامه ژنو وی در نهایت یک «بیسواد» است! تقابل شورای امنیت ملی با یک «بیسواد» تا اندازهای عجیب است که بیان تئوریهای ضد امنیتی مستتر در چنین پیامرسانی آشکاری خود بوی توطئه میدهد و احتمالا نویسنده را متوجه خطر جدی میسازد!
اگر بنا باشد همه «منتقدان توافقنامه ژنو» مخالف و ناقض «امنیت ملی» محسوب شوند در آن صورت حکم این جمعیت گسترده که هم اکنون در انتقاد به توافقنامه کذایی، کاریکاتور و طرح گرافیکی و انیمیشن و لطیفه طراحی میکنند، چیست؟! آیا پس از محاکمه قدیانی به جرم انتقاد به توافق ژنو باید شاهد برپایی چوبههای اعدام در میادین اصلی شهرها و روستاها باشیم؟ خدایا به تو پناه میبریم از اتهام نقض امنیت ملی!
جمعی از بیسوادان ناقد توافقنامه ژنو پس از رویارویی رسمی حسین قدیانی و دولت وی را در کنار گروهک تروریستی «جیش العدل» از خطرناکترین موجوداتی خواندهاند که امنیت ملی ایران و ایرانیان را با خطر جدی مواجه ساخته است! قطعا نتیجه چنین تقابل هولناکی به اعدام حسین قدیانی توسط تکتیراندازان یگان ویژه امنیت خواهد انجامید چرا که حافظ امنیت ملی برای قدیانی هنوز امثال عباس آژانس شیشهای است!
این روزها «حاتمیکیا» در دانشگاههای کشور به راه افتاده و پشت سر هم نطق میکند تا ثابت کند اجازه نمیدهد «دوره حاج کاظم بگذرد!» ما نه افراطی هستیم و نه ناقض امنیت ملی! نقدهایمان به توافقنامه ژنو هم واضح و تخصصی است. دوره بیسوادیمان هم از وقتی دکتر، مهندس و نویسنده شدیم تمام شد بحمدالله. آخر حق بورسیه علمی- تحصیلیمان را خود امام خمینی(ره) امضا کرد. از این جهت ما نه تنها «نو انقلابی» محسوب نمیشویم بلکه در پیمودن خط انقلاب با خون، پیشکسوت بسیاری از بزرگان خاطرهگوی فعلی هم به حساب میآییم.
خدا را شاکریم که دولت جدید با رای و نظر مستقیم مردم و در یک انتخابات آزاد برگزیده شده است. اینجا ایران آزاد است که مظهر مردمسالاری دینی در جهان محسوب میشود. مردم ایران تن به کودتا نداده و نخواهند داد تا زبان نقد و حسابخواهیشان مقابل دولتمردان گشوده باقی بماند. اینجا هیچ حزب و جریانی حق ندارد به نام «امنیت ملی» پروندههای ملی را که با منافع تکتک ایرانیان مرتبط است از ملت پنهان کند. ایران کشوری است که رهبرش به مردم حکم میکند «ملت ایران این مذاکرات را زیر نظر داشته باشند». چه کسی میتواند امت را از پیگیری حقوق و منافعشان باز دارد؟ سریعالقلم؟ زیبا کلام؟
حسین قدیانی در این بازی بزرگ یک سرباز بیش نیست. اگر دولت به سوالات هزاران روزنامهنگار، دانشجو و استاد دانشگاهی که در قالب لشکر بیسوادان منتقد توافق ژنو، خواستار پاسخگویی شخص رئیسجمهور قانونی کشور به ابهامات شدند رسیدگی کند، هم این درگیری بیمورد پایان خواهد پذیرفت و هم دیگر نیازی به انکار مشاوران تازه از راه رسیده و نو انقلابی دولت نخواهد بود. سیاست خارجی ما به حکم امام «ایدئولوژیک» است آقایان! با چانهزنی از بالا و فشار از پایین دیوار بیاعتمادی میان ایران و آمریکا خراب نخواهد شد. با بده و بستان پنهانی تا ابد در این کشور مبارزه میشود چرا که اگر بنا بود ایران مثل عربستان با «امر ملوکانه» اداره شود دیگر نیازی به خون دادن و جان دادن هزاران ایرانی در مبارزه با رژیم دستنشانده آمریکا در ایران نبود. این بازی رسانهای نیست که با بگیر و ببند حل شود. اینجا صحبت منافع ملی یک ملت است آقایان!
این انتقاد دلسوزانه ما خطاب به دولت است... خطر تز دوقطبی کردن جامعه با برابر گرفتن هر آنکه منتقد برخی سیاستهای دولت است به عنوان «ناقض امنیت ملی» یعنی قمار بر سر آینده دولت! این مدل شیوه تعامل با منتقدان، حتی در کوتاهمدت هم جامعه را به سمت «افراطگرایی» هدایت میکند. عاقبت چنین حرکات خطرناکی به روی کارآمدن تزهای ضد امنیتی منجر میشود که رئیسجمهور را از حضور بیدغدغه در جمع مردم به بهانه حضور منتقدان نهی میکند و این یعنی انزوای دولت در میان مردم! قطعا این مشکلات نه با قرنطینه کردن فضای گفتوگوی رئیسجمهور با مردم در صدا و سیما حل میشود و نه با هزینه کردن در فضای رسانه برای ازدیاد سایتها و روزنامههای موافق نظر دولت! مردم فکر میکنند برادران! حتی بیسوادها نیز در ایران به برکت نهضت امام خمینی(ره) نسبت به سرنوشت کشور و استقلال و عزت ملی حساسیت ویژه دارند. اگر غیر از این است چرا مردم در سیوپنجمین سالروز پیروزی انقلاب اینگونه پرشور حاضر شدند؟ آیا مردم از ناکارآمدیها بیاطلاع بودند؟ مشکلات را نمیدانستند؟ درد اقتصادی نداشتند؟
این مشی جمهوری اسلامی نیست آقایان! اینجا تعامل مثبت با مردم رمز ماندگاری انقلاب اسلامی است نه خفه کردن صدای منتقد!