گروه سیاسی: حسن روحانی روز گذشته در همایش هفته محیط‌زیست دایره تاثیر تحریم‌ها بر کشور و زندگی مردم را گسترده‌تر کرد. به گزارش «وطن‌امروز»، رئیس‌جمهور که در هر سخنرانی بخش زیادی از سخنان خود را به مذاکرات هسته‌ای اختصاص می‌دهد این‌بار بازه تاثیر‌گذاری تحریم‌ها را تا آب خوردن مردم بسط داد. روحانی تاکید کرد تحریم‌ها باید از بین بروند تا سرمایه‌گذار به کشور بیاید و باید سرمایه‌گذاری انجام شود تا مشکل مالی و بانکی و آب خوردن مردم حل شود.  حجت‎الاسلام حسن روحانی، رئیس‌جمهور در مراسم هفته محیط‌زیست که در تالار همایش‎های محیط‌زیست برگزار شد  با بیان اینکه امروز حفظ آب و خاک و هوا جزو موارد مهم امر به معروف است، گفت: ما امر به معروف و نهی از منکر را در چند حکم الهی خلاصه کرده‌ایم اما باید بدانیم که معروف یعنی همه شایستگی‌ها و منکر یعنی همه زشتی‌ها. رئیس‌جمهور کشورمان اظهار داشت: کسی که هوا را آلوده می‌کند، کار منکر انجام می‌دهد و این کار حرام است.رئیس‌جمهور کشورمان با اشاره به مؤلفه امر به معروف و نهی از منکر اظهار داشت: کسی که برای
محیط‌زیست ارزشی قائل نیست، منکر را منکر نمی‌داند و گاهی معروف را منکر می‌کند، در حالی که ما باید نسبت به طبیعت احساس وظیفه شرعی، ‌اجتماعی و ملی کنیم.
  تأثیر حذف بنزینی که اصلاً توزیع نشد!
روحانی در بخش دیگری از سخنان خود به تاثیر حذف بنزین پتروشیمی داخل و بنزین وارداتی بر آب و هوا سخن گفت.  رئیس قوه مجریه با اشاره به سوخت کشور تصریح کرد: دولت همواره به دنبال در اختیار گذاشتن بنزین و گازوئیل سالم برای مردم است و باید بتوانیم سوختی را که حداقل آلودگی را ایجاد می‌کند در دولت مدنظر قرار دهیم. دولت در این راستا قدم‌های خوبی برداشته است. رئیس‌جمهور تأکید کرد: دولت بنزین پتروشیمی را کنار گذاشت. بنزین یورو4 را در کلانشهر‌ها مطرح کرد و استاندارد خودرو را جدی گرفت که ما در حال حاضر آثار آن را شاهد هستیم و این یک قدم مفید و مؤثری بود که باید ادامه پیدا کند. آقای روحانی در حالی به بهبود آب و هوا بر اثر این اقدام اشاره کرد که براساس اعلام مراجع مربوط، اساسا بنزین پتروشیمی در کلانشهر تهران توزیع نشده است که شاهد اثرات حذف آن باشیم. نکته مهم دیگر اینکه براساس اعلام  نمایندگان، بررسی‌های صورت گرفته در کمیسیون‌های انرژی و اصل 90 مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد بنزین وارداتی اگر از بنزین پتروشیمی آلاینده‌تر نباشد قطعا با کیفیت‌تر هم نیست.  رئیس قوه مجریه با ابراز خوشحالی از اینکه اولین جلسه هیات دولت تدبیر و امید مصوبه احیای دریاچه ارومیه بود، اظهار داشت: این دولت همواره به محیط‌زیست اهمیت می‌دهد، چرا که بدون توجه به این مؤلفه توسعه ناپایدار فراهم می‌شود. این را نیز باید دانست که احیای این دریاچه با تلاش یک ساله تمام نمی‌شود، حداقل چندین سال زمان می‌برد تا تخریب‌‌های گذشته پیرامون این دریاچه را جبران کنیم. رئیس‌جمهور تأکید ‌کرد: باید فناوری و سرمایه را در حفظ محیط زیست و طبیعت به‌کار بگیریم و حتی می‌توانیم از سرمایه‌ها برای حفظ طبیعت در زیرساخت‌هایی مثل تأمین آب استفاده کنیم. وی همچنین اشاره‌ای به تحریم‌ها داشت و آن را ظلمی بزرگ بر ملت ایران دانست و تأکید کرد: اینکه می‌گوییم تحریم ظالمانه از بین برود برخی چشم خود را بیخود نچرخانند، تحریم‌ها باید از بین بروند تا سرمایه‌گذار به کشور بیاید و باید سرمایه‌گذاری انجام شود از مشکل آب خوردن مردم تا مشکلات مالی و بانکی مردم حل شود. رئیس‌جمهور با تاکید بر اینکه کسانی که باعث ایجاد این تحریم‌ها شده‌اند در حق مردم خیانت کرده‌اند، گفت: برخی در آغاز نمی‌دانستند این تحریم‌ها چه عواقبی دارد‬. وی افزود: ‫اینکه وقتی می‌گوییم تحریم‌ها برداشته شود به این معنا نیست که در مقابل دشمن تسلیم شویم بلکه باید تلاش کنیم و پا پیش بگذاریم، حالا عده‌ای حرف می‌زنند که باید به خدا توکل کرد و کار را پیش برد.‬

محمدرضا کردلو: داستان‌های افسانه‌ای در پس ذهن و خاطرات خیلی از ایرانیان حضور جدی داشته است. اگرچه برخی افسانه‌ها کمی رنگ و لعاب اروپایی‌تر به خود گرفته و باکلاس‌تر روایت می‌شود اما هنوز بسیاری از شاخصه‌های قبلی را حفظ کرده است. واقعی نبودن و عملا سرکاری بودن داستان یکی از این شاخصه‌هاست. ویژگی‌ای که فقط به درد همان سال‌های کودکی می‌خورد. یکی از معروف‌ترین روایت‌ها ماجرای مردی است سوار بر اسب سفید که گفته می‌شد متعلق به پادشاه است. این داستان در عین حال که بسیار رویایی بود، مهیج هم بود. ناگفته نماند با دوز بالایی از توهم همراه بود و خیلی‌ها بعد از اینکه کمی بزرگ‌تر شدند از اینکه خیال می‌کردند روزی واقعا مردی سوار بر اسب سفید قرار است پا به زندگی‌شان بگذارد خنده‌شان گرفته است. حالا قصه ما و مذاکرات هسته‌ای، ما و آمریکا و ما و تحریم‌ها توسط برخی طوری روایت می‌شود که گویا دوباره قرار است به امید اسب سفید باشیم اما این بار خبری از مردی که بر آن سوار باشد نیست. هرجا می‌نشینند و برمی‌خیزند می‌گویند تحریم‌ها نمی‌گذارد کاری از پیش برود. گفته شده است این بار قرار است «آمریکا» سوار بر اسب سفید همه‌چیز را تغییر دهد. تحریم‌ها را بردارد و زندگی را طوری کند که مثل همان قصه‌های کودکی سالیان سال به خوبی و خوشی در کنار هم زندگی کنیم.
اگرچه خیلی‌ها از جمله کارشناسان اقتصادی و حتی بعضی معاونان و وزرا در دولت می‌گویند مشکلات اقتصادی و... ربطی به تحریم‌ها ندارد اما حالا آب خوردن مردم هم وابسته به برداشتن تحریم‌هاست. الهی که تحریم‌ها برداشته شود. برداشته نشدن تحریم‌ها بد است. اصلا مذاکرات برای همین بود که تحریم‌ها برداشته شود - اگرچه این روزها و در طول روند مذاکرات از همه‌چیز حرف می‌زنند الا برداشتن تحریم‌ها- اما به قول یکی از مراجع «دیگر واردات علوفه و زمین خوردن کشاورزی داخلی که به انرژی هسته‌ای ربط ندارد؛ از بی‌عرضگی مسؤولان است».
با همه قول‌های ایرانی، اظهارنظرهای آمریکایی می‌گوید: خبری از برداشته شدن تحریم‌ها نیست.
قریب به اتفاق اقتصاددان‌های کشور، اهل فن‌ها و اهل حساب کتاب‌ها حتی طرفداران تز اقتصادی دولت و طرفداران ادامه روند مذاکرات و حتی معدود طرفداران توافق بد در اردوگاه‌های سیاسی مختلف به این گزاره اذعان می‌کنند: «10 تا نهایتا 20 درصد مشکلات اقتصادی به تحریم‌ها مربوط است». آن هم به همه تحریم‌ها نه، آن معدود تحریم‌هایی که قرار است به شکل کاملا نسیه‌ای برداشته شود. این حرف را مشاور اقتصادی دولت هم تایید کرد.
حالا و در میانه این همه اطلاعات و آمار واقعی از وضعیت کشور، رئیس محترم جمهور در سخنرانی محیط‌زیستی‌شان فرموده‌اند: «تحریم‌ها باید از بین بروند تا سرمایه‌گذار به کشور بیاید و باید سرمایه‌گذاری انجام شود. از مشکل آب خوردن مردم تا مشکلات مالی و بانکی مردم حل شود».
اهل منطق هنوز از این ربط منطقی متحیرند که چطور می‌شود آب خوردن مردم هم به تحریم‌ها ربط پیدا کند. شبیه این اظهارات را روزنامه‌های طرفدار دولت، رسانه‌های اصلاح‌طلب و برخی موافقان «توافق به هر قیمتی» هم تکرار می‌کنند تا آنجا که به زور از زبان همه مصاحبه‌شوندگان خود یک ربط منطقی میان ترک موجود در دیوار اداره فلان با تحریم‌ها پیدا کنند.
این اتفاق هم دقیقا با آغاز به کار این دولت و شروع روند مذاکرات آغاز شده است چراکه در دوره‌های قبلی همین روزنامه و همین اشخاص و همین طیف می‌گفتند: «مشکلات از تحریم نیست، از بی‌عرضگی مسؤولان است».
این گزاره درست هنوز هم درست است اگرچه شاید برخی با تغییر دولت حتی گزاره‌های درست را هم تغییر می‌دهند.
نزدیک به 2 سال از انتخابات 24 خرداد می‌گذرد. درست نیمی از «دوران روحانی» گذشته است. نه 100 روز که صدها روز گذشته است اما هنوز شعارها همان آش 92 است اگرچه کاسه همان کاسه نیست و صبر مردم در حال لبریز شدن است. هرچه هم به 10 تیر نزدیک می‌شویم اظهارنظرها برای قبول یک توافق هرچند بد بیشتر ظهور و بروز می‌کند مثل همین ربط دادن آب خوردن مردم به تحریم‌ها. چند ماه بعد از 10تیر هم اسفند است و ماه انتخابات. بهانه دیگر دولتی‌ها برای مشکلات همراه نبودن مجلس است. مجلس بعدی که روی کار بیاید دقیقا 3 سال از انتخابات 24 خرداد می‌گذرد. پیش خودم حساب می‌کنم حتی اگر مجلس بعدی را هم همراه رئیس‌جمهور کنیم باز ممکن است کم بودن فرصت برای حل مشکلات بهانه شود. چون یک سال بعدش هم ممکن است دوران آقای رئیس‌جمهور سر برسد.
خلاصه! «توافق به هر قیمتی» و «مجلس همراه دولت» را هم اگر به وجود بیاوریم باز به انصاف حکایات فارسی خبری از حل مشکلات نخواهد بود؛ «آن را که صبح نزیست/ شام زیستنش چه سود؟»

حسین قدیانی: همان 88 بود گمانم که در خلال یک متن بلند، جمله‌ای کوتاه نوشتم؛ «الان جنگ زیلوی بیت رهبری با فرش هزارشانه است». زیلو در قیاس با فرش به عبارتی هیچ قیمتی ندارد لیکن آنجا که بدل به «نماد» می‌شود، قصه فرق می‌کند. جمهوری اسلامی گاه هست که غیرمستقیم سخن با همین نمادها می‌گوید. بالکن ساده حسینیه محقر جماران، فقط محل سخنرانی‌های امام راحل نبود، بلکه خود نیز فی‌ حد ذاته سخن‌ها داشت برای ما. خمینی گاه با زبان به ما می‌گفت «عالم محضر خداست» گاه با کوچک بودن خانه‌اش به ما نشان می‌داد خوی اشرافی، معصیت است، مع‌ذلک «در محضر خدا معصیت نکنید»! بالا برویم، پایین بیاییم دنیا خمینی را بت‌شکن بزرگی می‌شناسد که از قضا روی یک صندلی سفید بی‌نهایت ساده می‌نشست؛ هیچ هم قید و بند این را نداشت که رنگ این دیوار با رنگ آن ستون بخواند و از این چیزها! حضرت روح‌الله در فکر تناسب دیگری بود! تناسب میان نظام جمهوری اسلامی و زندگی پابرهنه‌ها! و برهم زدن این تناسب یعنی که معصیت! درست یا غلطش، ایضا چگونگی انجامش، موضوع این متن نیست لیکن خرجی که برای حرم امام شد هرگز نتوانست اندازه یک زیلوی ساده چند در چند، تناسب برقرار کند با امام و حرم امام. فضای مجازی و واقعی ندارد؛ گاهی از یک زیلو کارها می‌رود که از هزار سقف و ستون منقش نه! گاهی یک زیلو چنان موجی راه می‌اندازد که تو گویی طرف با دریای بیکرانی! بزرگان حتی در کارهای اینچنینی هم پیام صادر می‌کنند!
دوازدهم بهمن 57 امام بزرگوار ما می‌توانست در همان فرودگاه یا در همان میدان آزادی با «مادران فرزند از دست داده» سخن بگوید اما انتخاب بهشت زهرا سلام‌الله‌علیها یعنی «پیام». فی‌الحال اطراف حرم امام؛ کمی دورتر، کمی نزدیک‌تر، محل زندگی کدام قشر جامعه است؟! باقرآبادی‌ها اصلاً خمینی تحریف‌شده را نمی‌شناسند! برای ولی‌نعمتان خمینی، خمینی مردی بود که اصرار داشت، عمد داشت، قصد داشت، هدف داشت، نیت داشت بلکه با همین نمادها و نشانه‌ها داد بزند، فریاد بزند، بانگ برآورد که من در دوگانه اسلام پابرهنه‌ها و اسلام مرفهین بی‌درد، بی‌هیچ برو برگردی، رأی به اسلام پابرهنه‌ها می‌دهم. پنجشنبه 14 خرداد 94 خامنه‌ای با 2 ابزار به جنگ تحریف‌کنندگان خمینی رفت؛ یکی ابزار زبان، یکی ابزار زیلو! اگر حضرت روح‌الله گاه با صندلی ساده‌اش هم با مردم خویش حرف می‌زد، حضرت سیدعلی هم گاه با ما سخن می‌گوید به زبان چفیه روی دوش، زیلوی زیر پا! با خامنه‌ای، خمینی تحریف نخواهد شد؛ تا نمادها و نشانه‌های بیت رهبری هست، حسینیه جماران نیز تحریف نخواهد شد. زیبایی، شکوه و حتی کلاس، گاه می‌تواند در یک زیلوی چند در چند بیشتر جمع باشد تا فلان جا و بهمان جا. در حرم جدید امام، هیچ چیز متناسب‌تر از «زیلوی بیت» با زندگی ساده و صمیمی خمینی نبود، هیچ چیز! در خانه‌های مجلل، شاید بتوان خواب امام را دید اما به ندرت سعادت ادامه راه امام دست می‌دهد! پنجشنبه‌ای که گذشت، رهبر انقلاب، مبتنی بر بینات بیانات امام اشاره به 7 اصل کردند لیکن اصل هشتم، درس زیلو بود! بعضی‌ها چون توهم زده‌اند عصر خمینی گذشته است، خیال برشان داشته که عصر ساده‌زیستی هم گذشته! در نظام مقدس جمهوری اسلامی، ساده‌زیستی یک فرهنگ است. ساده‌زیستی را «پوپولیسم» نامیدن، یعنی تحریف بالکن ساده حسینیه محقر جماران، یعنی تحریف امام! حضرات حتم داشته باشند که با این انگ‌ها و این زخم‌زبان‌ها، ما زیلوی ساده بیت مولای خود را به کاخ‌های مرمرین شهر نخواهیم فروخت! از فضای مجازی تا همین فضای واضح و ملموس، واقعیت آن است که زیلو به‌خوبی از پس فرش هزار شانه برآمده! زیلو از جنس ساده است اما وقتی در صحنه نبرد حاضر می‌شود، رنگ معنی به خود می‌گیرد و اینچنین موجی به راه می‌اندازد. گاه هست که با یک زیلو، خود را می‌توان خرج امام، حریم و حرمش کرد، گاه هست که با کلی خرج و مخارج، نمی‌توان از امام و امت دلبری کرد! راستی که برای یک زیلوی ساده، عجب قیمتی گذاشتند مردم!
عجب احترامی! در عالم، ارزش‌هایی هست که با پول به دست نمی‌آید، بلکه باید با یک زیلوی ساده، آن ارزش‌ها را به دست آوری! «زیلوی بیت» به سنگر شهدا می‌آید! به خانه کوچک باقرآبادی‌ها می‌آید! به بالکن ساده حسینیه محقر جماران می‌آید! به اسلام کوخ‌نشینان می‌آید! به امام مستضعفان می‌آید! به نهج‌البلاغه حضرت ابوتراب می‌آید! نشیمنگاه طلحه و زبیر گمانم خیلی گرم و نرم بود که علیه علی و عدل، غائله جمل را راه انداختند. زیلوی عدالت، آن مصاف تاریخی را از جماعت شکم‌پرست برد. باز هم اگر امری دائر شود، حضرات بدانند که غلبه از آن زیلوی عدل و داد است! بر فرض که خرج کردن - آن‌هم بر این سیاق - برای حرم خمینی زیبا باشد، لیکن زیلوی بیت خود را خرج مصرع ساده‌زیستی امام کنی از آن هم زیباتر است. خیلی زیباتر! اصلاً قابل قیاس نیست! اصلاً و ابداً! در حرم جدید امام، خیلی چیزها به چشم می‌آمد اما این کجا که بعضی چیزها چشم ملت را بزند، این کجا که یک زیلوی ساده چند در چند چشم‌نوازی کند دیدگان ملت را؟!
 

وزیر نفت با بیان اینکه سهمیه‌های موجود بنزین تا پایان شهریور معتبر است، در اظهاراتی عجیب حذف سهمیه‌بندی را توجیه کرد و گفت: خودروهایی که سهمیه روزانه حمل‌و‌نقل عمومی داشتند، در خانه پارک بودند و سهمیه‌های‌شان به فروش می‌رفت. بیژن نامدارزنگنه افزود: سهمیه‌های موجود تا پایان شهریور معتبر است و شایعاتی از این دست که دوباره نرخ‌ها افزایش پیدا می‌کند، درست نیست و این حرف‌ها مصداق بارز تشویش افکار عمومی است. زنگنه در پاسخ به این پرسش که آیا افزایش نرخ بنزین برای اجرای فاز سوم هدفمندی یا تأمین کسری بودجه بوده است؟‌ اظهار داشت: افزایش نرخ بنزین به دلیل هیچ کدام از این مواردی که مطرح کردید نیست. طبق قانون، دولت موظف بود تا پایان برنامه پنجم که امسال سال پایانی آن است، قیمت‌ها را به حدود 90 درصد فوب خلیج‌فارس برساند که در هیچ موردی این کار صورت نگرفته بود. وی ادامه داد: جدا از درآمد برای هدفمندی، برای بهینه‌سازی مصرف، نیاز به متعادل کردن قیمت‌ها داریم تا بتوانیم بسیاری از مشکلات مصرف بی‌رویه را حل کنیم، کاری که امسال کردیم، تأکید بر آن بود تا جایی که می‌شود قیمت‌ها را تک‌نرخی کنیم. زنگنه با بیان اینکه سال گذشته قیمت بنزین سه نرخی بود، تصریح کرد: اوایل سال گذشته بنزین 400 تومانی داشتیم و بنزین 700 تومانی اضافه شد، اواسط سال بنزین 400 تومانی را به 700 تومانی در کارت‌ها تبدیل کردیم، بدین شکل که هر لیتر بنزین 400 تومانی به دو سهمیه بنزین 700 تومانی تبدیل شد، امسال بنزین را تک‌نرخی کردیم و با این رویه سهمیه‌ها برداشته شد.  وی تصریح کرد: سال گذشته متوسط نرخ مصرفی بنزین 800 تومان بود. تقریبا 30 درصد از بنزین کشور با نرخ هزار تومان فروخته می‌شود. وزیر نفت با بیان اینکه در میانه سال گذشته 5 میلیون کارت خودرو با حمایت ستاد سوخت سوزانده شد، گفت: کارت‌های خودروهایی که در خانه بودند تنها بنزین‌شان فروخته یا مصرف می‌شد، ماشین یا موتوسیکلت‌هایی که در پارکینگ‌ها توقیف بودند اما از کارت سوخت‌شان استفاده می‌شد یا ماشین‌هایی که سهمیه‌ روزانه حمل‌ونقل عمومی داشتند اما در خانه پارک بودند و سهمیه‌های‌شان به فروش می‌رفت؛ اکنون با تک‌نرخی شدن بنزین همه باید کار کنند. وزیر نفت همچنین به پرسشی درباره جزئیات فروش روزانه 500 هزار بشکه نفت به روسیه پاسخ نداد.
 

گروه بین‌الملل: پس از گذشت 3 ماه از حملات هوایی به یمن و تاکید ائتلاف سعودی بر انهدام توان موشکی ارتش یمن، این ائتلاف از استفاده از موشک‌های راهبردی اسکاد در حمله به شهر «خمیس مشیط» در فاصله 250 کیلومتری مرزهای یمن غافلگیر شد. نیروهای دیده‌بان تاکید کردند یک موشک اسکاد پس از گذشت
4 دقیقه و نیم با دقت تمام به هدف خود که پایگاه هوایی خالد بن عبد العزیز که پایگاهی با اهمیت استراتژیک است برخورد کرد. از سوی دیگر، حمله به پایگاه هوایی خمیس مشیط با موشک اسکاد می‌تواند نقطه تحولی در روند جنگ باشد. این مساله به اثبات شکست حملات هوایی ائتلاف سعودی در نابود کردن توان موشکی یمن محدود  نمی‌شود، بلکه مساله مهم تصمیم سیاسی برای استفاده از این موشک‌ها در آستانه فراهم شدن مقدمات کنفرانس ژنو است. این تصمیم باعث تقویت موضع یمنی‌ها در مذاکرات ژنو می‌شود و سعودی‌ها و متحدانشان را وادار می‌کند در محاسبات‌شان بازنگری کنند. بر همین اساس است که سرتیپ شرف لقمان، سخنگوی نیروهای مسلح یمن اعلام کرد هدف از شلیک موشک‌های اسکاد به سوی عربستان هشدار به ریاض بود و امیدواریم این هشدار فهمیده شود. این مقام یمنی با اشاره به اینکه موشک اسکاد توسط ارتش شلیک شده نه گروه‌های مردمی، تاکید کرد هدف تعیین شده برای موشک اسکاد از لیست بلند اهدافی که در اختیار ارتش یمن قرار دارد، انتخاب شد. وی تأکید کرد: ما با شلیک نخستین موشک به دشمن سعودی- صهیونیستی پیام دادیم و می‌خواهیم به این دشمن بفهمانیم در صورت دست نکشیدن  از حملات، گزینه‌های زیادی در اختیار یمن است. هرچند بنا به این گزارش، ارتش عربستان مدعی شد این موشک اسکاد با 2 موشک پاتریوت سرنگون شد و خانواده‌های کارکنان پایگاه هوایی به مکان دیگری منتقل شدند. سرتیپ امین حطیط، کارشناس نظامی تصریح کرد: «صرفنظر از اینکه این موشک به هدفش اصابت کرد یا سرنگون شد، صرف تصمیم به شلیک این موشک تحول نظامی راهبردی است که بیانگر 2 امر اساسی است؛ اول اینکه ارتش و نیروهای مردمی با این اقدام نشان دادند هنوز توانایی حفظ قدرت نظامی خود را در میدان مبارزه دارند و می‌توانند در هر لحظه آن را برای پاسخگویی به تجاوزات دشمن به‌کار برند و توسعه دهند. امر دوم اینکه نیروهای یمنی توان هدف قرار دادن اهداف نظامی سعودی را دارند و این اقدام امر سومی را بیان می‌دارد و آن اینکه اظهارات چند روز پیش عربستان را که گفته بود توان مبارزه و نابودی قدرت نظامی ارتش و نیروهای مردمی را دارد، تکذیب می‌شود». ائتلاف سعودی تاکنون به هیچ یک از اهداف راهبردی خود در یمن نرسیده است. آنها نتوانستند توان ارتش یمن و جنبش انصارالله را فلج کنند تا نیروهای طرفدار عبدربه منصور هادی بتوانند مناطقی از این کشور بویژه در جنوب را به تصرف خود درآورند و آن را به پایگاه سیاسی خود تبدیل کنند. عربستان می‌خواست با ایجاد پایگاهی برای نیروهای منصور هادی در یمن، قطعنامه بین‌المللی برای حفاظت و دفاع از آن صادر شود.
هدف قرار گرفتن آرامکو
 ارتش و کمیته‌های مردمی انصارالله در واکنش به ادامه این حملات، دیروز 2 پایگاه مرزی عربستان را با ده‌ها موشک هدف قرار دادند. نیروهای ارتش یمن و کمیته‌های مردمی 2 تانک ارتش سعودی را در موضع نظامی الدخان منهدم کردند که شماری از نیروهای ارتش سعودی کشته یا زخمی شدند. همچنین نیروهای ارتش و کمیته‌های مردمی 5 موشک به سمت تاسیسات شرکت نفتی آرامکو عربستان شلیک کردند.
تشدید حملات تجاوزکارانه سعودی
به دنبال پیشروی نیروهای یمنی به سمت مرزهای عربستان، حملات جنگنده‌های متجاوز سعودی به مناطق مختلف صنعا، پایتخت یمن تشدید شده است. جنگنده‌های متجاوز عربستان بامداد یکشنبه ساختمان فرماندهی کل ارتش و مناطق مسکونی اطراف آن در صنعا را بمباران کردند که در اثر آن 44 یمنی به شهادت رسیده و ده‌ها نفر نیز زخمی شدند. براساس این گزارش، اوضاع انسانی در یمن در بدترین حالت قرار دارد و به‌رغم محاصره، رفت و آمد در بازارهای مراکز شهرها ادامه دارد و طبق آمارهای سازمان‌های بین‌المللی و محلی، بیش از یک میلیون یمنی از مناطق خود آواره شده‌اند. همچنین یمنی‌ها با بحران سوخت و مشکلات بهداشتی و درمانی روبه‌رو هستند و با ادامه حملات عربستان، احتمال وخیم شدن بحران دارو و برق بیشتر می‌شود و درخواست‌هایی از سازمان‌های امدادرسان بین‌المللی برای برقراری آتش‌بس انسانی و توقف حملات و لغو محاصره مطرح شده است.
 

فرار سعودی‌ها  از موشک‌های اسکاد یمنی
پایگاه خبری صعده‌پرس یمن روز یکشنبه عکسی را از صحنه فرار سعودی‌ها پس از اصابت چند فروند موشک اسکاد به داخل خاک عربستان منتشر کرد. این پایگاه خبری افزود پس از شلیک موشک‌های اسکاد نیروهای مقاومت مردمی یمن به پایگاه نظامی هوایی ملک خالد، سعودی‌ها با جمع کردن وسایل مورد نیاز خود به سوی کشورهای بحرین و قطر فراری شده‌اند. این عکس ازدحام و صف خودروها را درحالی که باربندهای آنها پر از وسایل شخصی است نشان می‌دهد که در جاده‌ها صف کشیده‌اند. منابع محلی یمنی اعلام کردند پس از شلیک اولین موشک اسکاد بالستیک توسط نیروهای مقاومت مردمی یمن به پایگاه هوایی خمیس مشیط عربستان، صدای آژیر خطر در این منطقه واقع در جنوب عربستان شنیده شد.
 

ماجرایی بود گفت‌وگوی ما با یکی از پزشکان متخصص زنان و زایمان؛ از ما پرسش از این خانم پزشک انکار. پرسیدیم، انکار کرد، دلیل آوردیم، مخالفت کرد، با سند و مدرک صحبت کردیم، متهم کرد. مگر کوتاه می‌آمد این پزشک متخصص زنان و زایمان!
انگار آمده بود تمام‌قد از عملکرد خود و همکارانش در بحث سزارین دفاع کند و خود را نماینده دیگر متخصصان زن در کشور می‌دانست! بحث و گفت‌وگو با این متخصص زنان و زایمان تا جایی پیش رفت که در برخی موارد گفت‌وگو ازحالت عادی خارج شد و وارد چالش جدی با وی  شدیم؛ چالشی که در نهایت نتیجه‌اش آن شد که در ادامه می‌خوانید. درباره دلیل دفاعش از عمل سزارین با وی همکلام شدیم. این هم متن گفت‌وگوی ما با یکی از متخصصان زنان و زایمان و طرفداران پروپاقرص سزارین که به دلایل شخصی تمایلی به انتشار نام خود نداشت. البته ناگفته نماند که قضاوت درباره پرسش‌های «وطن امروز» و پاسخ‌های این متخصص را به مخاطب عزیز و فهیم روزنامه واگذار می‌کنیم.
***
  خانم دکتر! شما برای انجام زایمان کدام روش را به بیماران خود توصیه می‌کنید، زایمان طبیعی یا سزارین؟
دوره زایمان طبیعی به سر آمده است و نباید به هر قیمتی زایمان طبیعی انجام داد.
  چرا دوران زایمان طبیعی به سر آمده است؟
مادرانی که تنها به یک بچه فکر می‌کنند خود به خود از فکر زایمان طبیعی بیرون آمده و تنها با سزارین و استفاده از جراحی از درد زایمان طبیعی رها می‌شوند. در ضمن زنان امروزی مانند گذشته تحرک ندارند و این موضوع بر زایمان آنها هم تاثیر خواهد گذاشت.
  همانطور که از اسم زایمان طبیعی مشخص است، راه طبیعی زایمان همین روش است، چرا شما این موضوع را نادیده گرفته و سزارین را توصیه می‌کنید؟
درست است که همه چیز طبیعی‌اش خوب است اما این طبیعی مانند شیر طبیعی یا ماست طبیعی نیست؛ اگر همه شرایط عادی باشد انجام زایمان طبیعی مناسب است اما مادران  امروزی توانایی زایمان طبیعی را ندارند. چه اشکالی دارد که یک شکاف روی شکم ایجاد کنیم و مادر را از زحمت و درد زیاد و بچه را هم از آسیب‌دیدگی مانند فشار به مغز نجات دهیم.
  آیا انجام بیهوشی در سزارین عوارض ندارد؟
خیر! هیچ عارضه‌ای ندارد؟
  اما بسیاری از پزشکان درباره مصرف داروی بیهوشی هشدار داده و آن را با عوارض معرفی کرده‌اند!
خب! به هر حال مصرف این دارو می‌تواند مشکلاتی را به همراه داشته باشد اما خانمی که 38هفته و چند روز از بارداری‌اش گذشته باشد، می‌تواند تحت مراقبت کامل و در شرایط پیش‌بینی شده برای سزارین آماده شود.
  اگر سزارین یک شیوه معمول و ساده است، چرا باید در شرایط پیش‌بینی شده انجام گیرد؟
نیاز به بیهوشی دارد و به هر حال این کار هم نوعی عمل جراحی است و باید تمام پیش‌بینی‌های لازم را درباره آن صورت داد. استفاده از این روش به دلیل نداشتن آمادگی در زنان است پس باید با علم روز پیش برویم و از سزارین استفاده کنیم.
  به نظر شما اگر استفاده از سزارین علم روز تلقی می‌شود، چرا در کشورهای اروپایی تنها 20درصد زایمان‌ها به این روش عملی می‌شود؟
در کشورهای اروپایی میزان فرزندآوری بشدت کمتر از ایران است و آمارهای آنها قابل مقایسه با کشور ما نیست.
  اما آمارها به صورت درصد اعلام می‌شود!
بله! آمارها به درصد بیان می‌شود اما باید به این نکته هم توجه داشت که بیمه‌ها و وزارت بهداشت به دنبال کاهش آمار سزارین هستند و این نکته را برجسته کرده‌اند.
  اما وزارت بهداشت با تبلیغ گسترده برای زایمان طبیعی در کشور، به دنبال ارتقای وضعیت سلامت مادران است!
وزارت بهداشت به دلیل بار مالی سزارین چندان تمایلی به این شیوه زایمان ندارد و سعی دارد مادران را به انجام روش‌های ارزان‌تر تشویق کند.
  اگر پای مباحث مالی درمیان است، چرا وزارت بهداشت ضریب زایمان طبیعی را 60k در نظر گرفته است؟
بله! این ضریب افزایش پیدا کرده اما در مقابل اگر بچه به دنیا آمده دچارCP شده و عقب مانده ذهنی شود باید پزشک چند برابر این مبلغ را دیه پرداخت کند.
  با این مطلب مخالف هستم، چرا که منفعت پزشکان از انجام سزارین به مراتب بیشتر از زایمان طبیعی است.
متخصصان زنان و زایمان مسؤولیت سنگین به دنیا آوردن فرزند سالم را عهده‌دار هستند و به آخر ماجرا نگاه می‌کنند؛ زمانی که مادر توانایی وضع حمل عادی ندارد خیلی ساده و با استفاده از تیغ جراحی فرزندش را به دنیا می‌آورند و متخصصان زنان و زایمان هم از این بعد به قضیه نگاه می‌کنند و هیچ‌گاه نمی‌توان به زور مادر را برای زایمان طبیعی آماده کرد.
  اما مادری که یکبار سزارین کند باید دفعات بعد هم از همین روش استفاده کند، مسؤولیت این کار را چطور توجیه می‌کنید؟
به این دلیل که در اتاق‌های عمل کنترل چندانی بر مادران انجام نمی‌شود این احتمال وجود دارد که در زایمان بعدی از محل برش سزارین رحم پاره شود بنابراین در زایمان دوم یکباره سراغ سزارین می‌رویم که از خطر پارگی رحم جلوگیری کنیم و چاره‌ای جز این نداریم چون امکانات محدود است و مراحل زایمانی مادران مانند کشورهای دیگر تحت کنترل نیست بنابراین از تیغ جراحی کمک می‌گیریم. طوری نمی‌شود که 2 خط روی شکم مادری بیفتد.
  گذشته از مخارجی که سزارین به خانواده تحمیل می‌کند مراقبت‌های بعد از عمل و بستری شدن‌های چند روزه به دنبال سزارین آیا از معایب این روش نیست؟ در زایمان طبیعی مادر سریع به انجام کارهای عادی خود روی می‌آورد.
سزارین به دلیل استفاده از بیهوشی و تیغ جراحی نیاز به مراقبت بیشتری دارد اما زایمان طبیعی هم چندان بدون عارضه نیست و برش ایجاد شده در این روش هم دردناکی است و خونریزی‌های خاص خود را دارد ضمن اینکه ممکن است باعث ایجاد انواع افتادگی‌ها در مثانه و اندام تناسلی زنان شود که نارضایتی‌های جنسی را به دنبال خواهد داشت. اما مادر پس از زایمان طبیعی زودتر بهبود می‌باید و برای مادران سزارینی هم استفاده از شکم‌بند و مراقبت‌های بیشتر توصیه می‌شود.
  شما اصلا خونریزی را به عنوان یکی از مهم‌ترین عوارض سزارین قبول دارید؟
بله! در زایمان طبیعی 200سی‌سی خون از مادر خارج می‌شود اما در سزارین مادر یک لیتر خون از دست می‌دهد.
  شیردهی هم از دیگر مشکلات مادران سزارینی است؛ نظر شما در این باره چیست؟
در زایمان طبیعی مادر می‌تواند بلافاصله به فرزند خود شیر دهد اما در مادران سزارینی یکی دو روز پس از زایمان ترشح شیر آغاز می‌شود و می‌توانند به فرزندشان شیر دهند.
  خانم دکتر! اگر شما بخواهید به دخترتان برای انجام زایمان مشاوره دهید کدام روش را پیشنهاد می‌کنید؛ سزارین یا زایمان طبیعی؟
اگر بالای 30سال باشد و زایمان اولش باشد به طور طبیعی رحم خشک است و به راحتی برای زایمان باز نمی‌شود بنابراین سزارین بهترین راه است اما اگر زیر 30سال سن دارد و مادر یا خواهرش راحت زایمان انجام داده است از هفته 38بارداری مصرف روغن کرچک تجویز می‌شود تا برای زایمان طبیعی آماده شود به شرطی که اندازه بچه با لگن مادر مقایسه شده باشد و سر جنین چرخیده باشد اما اگر خودش تمایل به سزارین داشته باشد من وی را به انجام زایمان طبیعی مجبور نمی‌کنم.
اگر مادر در طول دوره بارداری کارهای شخصی خود را انجام داده و تحرک لازم را داشته باشد می‌تواند زایمان طبیعی انجام دهد اما مادرانی که اندام ظریف دارند و با بارداری خانه‌نشین شده‌اند نمی‌توانند زایمان طبیعی انجام دهند.
  با توجه به عوارض متعدد سزارین اقدام وزارت بهداشت برای کاهش آمار سزارین منطقی نیست؟آیا نباید مادران را به صورت علمی نسبت به معایب سزارین و مزایای زایمان طبیعی آگاه کرد؟
این حق بیمار است که از روش درمانی خود و عوارض آن آگاه باشد اما اقدام وزارت بهداشت برای کاهش آمار سزارین چندان پشتوانه علمی ندارد بلکه پشت این ماجرا بیمه‌ها قرار دارند که به دلیل مخارج بالایی که سزارین برای آنها دارد از قبیل مواد مصرفی و بستری در بیمارستان و داروهای لازم سعی دارند وزارت بهداشت را به سمت کاهش سزارین و افزایش زایمان طبیعی سوق دهند تا از نظر مالی به صرفه باشد و چندان به موضوع عوارض یا سلامت مادران توجه ندارند.
  خانم دکتر! با تشکر از وقتی که در اختیار ما قرار دادید، در پایان به ذکر یک نکته بسنده می‌کنم، اول اینکه این روزها بیمه‌ها سزارین را پوشش نمی‌دهند که بخواهند از آن کسب درآمد داشته باشند و نکته دوم اینکه وقتی دولت زایمان طبیعی را رایگان اعلام می‌کند یعنی از درآمد خودش در حوزه زایمان صرف نظر کرده و حتی درباره هزینه هم می‌کند،  لذا نگاه وزارت بهداشت نگاه کسب درآمد نیست و موضوع اصلی حوزه مهمی به نام سلامت است.
 

گروه سیاسی: روز گذشته نشست خبری فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودان ستاد کل نیروهای مسلح به جزئیات حقایق تفحص ۱۷۵ شهید غواص و خط‌شکن اختصاص داشت. به گزارش
«وطن امروز»، سردار باقرزاده در این نشست به برخی شبهات و شایعات مطرح در این‌باره پاسخ داد؛ شایعاتی که بیشتر از سوی رسانه‌های ضدانقلاب به صورت کاملا هدفمند طراحی شد و متاسفانه برخی رسانه‌های داخلی نیز به آن دامن زدند. سردار باقرزاده بر پرهیز از مجادلات بیهوده در این باره و توجه به پیام دستان بسته شهدا تأکید کرد و گفت: پیام این شهدا این است که نباید در مقابل آمریکا دست بسته عمل کرد. در حاشیه این نشست خبری که در معراج شهدای تهران برگزار شد، پیکر مطهر یکی از 175 شهیدغواص و خط‌شکن تفحص شده عملیات کربلای 4 برای همگان نمایش داده شد. این پیکر مطهر در حالی به معرض دید گذاشته شد که دستان این شهید بزرگوار در زمان شهادت از پشت بسته شده بود. به گزارش تسنیم، سردار سید‌محمد باقرزاده، فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودان ستاد کل نیروهای مسلح در این نشست با اشاره به شبهات مطرح شده درباره غواصان شهید دفاع مقدس گفت: اولین شگرد و تردید را در قضیه خط‌شکنان و غواصان شهید از سوی دشمن شاهد بودیم و آن مطلب این بود که چرا باید این تعداد غواص با هم شهید شوند. معمولا در تفحص‌های ما طی سنوات اخیر بعد از سقوط صدام تعداد غواصانی که کشف شدند، خیلی بالا نبود اما این بار 270 شهید پیدا شد که 175 تن از آنها به‌عنوان خط‌شکن و غواص مطرح شدند.
بی‌بی‌سی، خط مقدم ایجاد شبهه
خط اصلی تحریف وقایع مرتبط با 175 شهید غواص و خط‌شکن کشور که از بی‌بی‌سی فارسی نشأت می‌گرفت بخش مهمی از سخنان روز گذشته سردار باقرزاده را تشکیل می‌داد. وی گفت: وقتی این شهدا پیدا شدند، زخم‌خورده‌ها و دشمنان که سناریویی را کلید زده بودند، در چارچوب همان اغراض مطالب خود را مطرح کردند و گفتند چرا باید این تعداد غواص در یک عملیات شهید شوند و مقصر فرماندهان عملیات هستند. در این مساله بی‌بی‌سی بیشتر از همه مانور داد. وی در ادامه تصریح کرد: عده‌ای دیگر می‌گفتند از کجا معلوم که همه اینها غواص بوده‌اند؟ هرچند که ما اعلام کردیم پیکر خط‌شکنان و غواصان اما اینها مطلب پنهانی نبود که نخواهیم آن را اعلام کنیم. اینها بدیهیات جنگ است و در هر جنگی ما تلفات دادیم. برخی می‌گفتند مگر خط‌شکن هم اسیر می‌شود؟ برخی اصل مساله شهادت را در این موضوع زیر سوال بردند و عده‌ای گفتند ما این تعداد غواص نداشتیم و بعد یگان مورد علاقه خود را نام برده و درباره آن قلم‌فرسایی می‌کردند. صریح بگویم اینها طبق اطلاعات ما غواصان و خط‌شکنان مربوط به 4 یگان: 25 کربلا، 41 ثارالله، 14 امام حسین(ع) و 7 ولیعصر(عج) بوده‌اند. فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودان ستاد کل نیروهای مسلح مضحک‌ترین اظهارنظرها را اقوال ضدانقلاب دانست و گفت: در شبکه‌ها و سایت‌ها نکته‌ای گفته و منتقل شد و برخی دوستداران انقلاب نسبت به آن اظهار نگرانی کردند و آن مساله این بود که گفتند اینها شهدای جنگ تحمیلی نیستند، بلکه کسانی هستند که در درگیری با داعش کشته شده‌اند و تحت این عنوان آنها را به کشور منتقل کرده‌اند. باید در پاسخ به آنها بگویم که شهدای مدافع حرم را ما با افتخار در دست گرفته و تشییع می‌کنیم و مشکلی نداریم که بگوییم اینها شهدای مدافع حرم ما هستند. بعد از سال‌ها در عراق، مرجعیت فتوای جهاد داده است و شهدای این معرکه، افتخار هستند. جمهوری اسلامی ایران مشکلی ندارد که بگوید در این معرکه شهید داده است. حداقل نشانه‌ای که می‌توان از این موضوع عنوان کرد این است که از عشایری که زیر تابوت‌های شهدای تازه تفحص‌شده را گرفته بودند، بپرسید وزن این تابوت‌ها چقدر بوده است؟ سردار باقرزاده با اشاره به آثار به جا مانده در پیکر این شهدا گفت: برخی از این شهدا زنده به گور شده‌اند، زیرا آثار تیراندازی در لباس غواصی آنها مشاهده نشده است. این موضوع چیز جدیدی نیست. در قبرستان خطی در العماره، فجایع بیشتری بوده که منعکس نشد. من آنجا را هم قبلا تشریح کرده بودم منتها موضوع خبری نشد، اینجا دوستان باید هشیار باشند و در زمین دشمن بازی نکنند، ما باید این مظلومیت را عنوان می‌کردیم. وی با اشاره به خط‌شکن بودن این شهدا گفت: این شهدا خط‌شکن بودند چون از خط عملیاتی عبور کردند. خط عملیاتی اروند بود که این شهدا نه تنها از آن بلکه از ام‌الرصاص هم عبور کردند. نقطه‌ای که شهدا در آن پیدا شدند 15 کیلومتر جلوتر از
خط مقدم است. ابوفلوس در منطقه ابوخضیب است. در کربلای 4 خط مقدم، ام‌الرصاص بود، آنها از این محدوده هم عبور کردند. وی افزود: شهدا در
خط مقدم به اسارت درآمده و جلوتر به شهادت رسیدند و سند این اسارت دستان بسته آنهاست که نمونه مفتول، سیم تلفن و پارچه که دستان آنها را بسته بودند در اینجا نشان می‌دهیم. بسیاری از آنها هم مجروح بوده و بعد به شهادت رسیده‌اند. یگان‌های گفته شده این شهدا مربوط به استان‌های مازندران، اصفهان، کرمان، هرمزگان، سیستان و بلوچستان و خوزستان است. امیدواریم پیکر این شهدا تا 25 شوال یعنی سالروز شهادت امام صادق علیه‌السلام شناسایی شده و در آن روز تشییع شود.
حقایق تلخ شهدای کشف شده
فرمانده کمیته جست‌وجوی مفقودان ستاد کل نیروهای مسلح با اشاره به حقایق تلخ از شهدای کشف شده در قبرستانی در العماره گفت: در قبرستان خطی العماره ما 3 گروه جسد پیدا کردیم؛ یکسری شهدای مظلومی بودند که در انتفاضه اول علیه صدام، به شهادت رسیدند از جمله جنازه پرستاری که جنین 6 ماهه در شکم داشت و زنده به گور شده بود. به مسؤولان حقوق انسانی عراق گفتم اینها سند خیانت بعثی‌هاست، بخشی از این اجساد، اجساد عراقی‌هایی بود که ما در زمان صدام در جریان تفحص در خاک خودمان آنها را پیدا می‌کردیم و برای تحویل به خانواده‌هایشان آنها را به مقامات عراقی می‌دادیم اما مقامات صدامی به جای آنکه آنها را تحویل خانواده‌ها بدهند دوباره در قبرستان خودشان همانطور دفن کرده بودند و ما مجددا این پیکرها را در تفحص عراق در این قبرستان پیدا کردیم و آنها را تحویل دادیم. یک عده از این پیکر‌ها نیز متعلق به شهدای خود ما بود که درباره آنها گفته شده که عده‌ای مجروح بودند و عده‌ای زنده به گور شده بودند. رژیم بعثی سگ‌های وحشی را به جان آنها انداخته بود که در این میان حتی یک مسؤول عراقی نیز توسط این سگ‌ها خورده شده است. مردم منطقه نقل می‌کردند بچه‌ها تشنه بودند و تا مسافت‌ها برای طلب آب سینه‌خیز می‌رفتند.
پیغام دستان بسته شهدا را دریابیم
سردار باقرزاده در ادامه سخنان خود بر پرهیز از مجادلات بیهوده درباره اخبار مرتبط با شهدای غواص و توجه به پیام این شهیدان تاکید کرد. وی با اشاره به مجادله نکردن در میان جزئیات این موضوع و پیکرهای کشف شده، گفت: برخی غواصان لباسشان را درآورده و با لباس معمولی می‌جنگیدند و برخی حتی کفش‌هایشان را عوض می‌کردند تا دست و پاگیر نباشد، این موضوعات در جنگ بوده است حالا کسی بخواهد به لباس آنها شبهه وارد کند، درست نیست. بحث این است که رسانه‌ها نباید در جزئیات مجادله کنند. ما باید اهداف این شهدا را بگوییم، دست بسته بودن این شهدا چه پیامی امروز برای ما دارد؟ همان پیامی که امام سجاد علیه‌السلام و حضرت زینب سلام‌الله‌علیها با دستان بسته بیان کردند، تا بگویند امروز در مقابله با آمریکا دست بسته عمل نکنیم و امروز از حیثیت و شرف خود دفاع کنیم.
دست بسته بودن شهدا به معنای ذلت و خواری نیست، این اوج اقتدار آنهاست.

گروه سیاسی: «مردم از عملکرد دولت در مذاکرات سیاسی ناراضی هستند». این شاه‌بیت و خلاصه نظر مردم نسبت به دولت حسن روحانی است. به گزارش «وطن امروز»، باز شدن یک دریچه محدود تلویزیون به روی منتقدان رفتار تیم حسن روحانی در مذاکرات هسته‌ای، باعث شد به عدد کمتر از انگشتان 2 دست، مناظره‌های هسته‌ای در تلویزیون پخش شود. مناظره‌هایی که اگرچه مدیریت‌شده بود و هرگز اجازه نداد واقعیات اصلی و پشت پرده عملکرد جواد ظریف و دوستانش در تیم مذاکره‌کننده برملا شود اما تا حدود زیادی توانست میزان احاطه منتقدان و حامیان محتوای مذاکرات هسته‌ای دولت حسن روحانی بر موضوع هسته‌ای و دیپلماسی هسته‌ای را آشکار کند. اگرچه حسن روحانی پیش‌تر منتقدان هسته‌ای دولت را متهم به بی‌سوادی کرده بود اما مناظره‌های هسته‌ای نشان داد منتقدان برخلاف حامیان دولت، کاملا از واقعیات مذاکرات و اهمیت دستاوردهای هسته‌ای آگاه بوده و همچنین پیش‌بینی‌های آنان از عدم صداقت آمریکایی‌ها و برخی اشتباهات تیم مذاکره‌کننده بویژه درباره عدم اخذ تضمین‌های لازم برای لغو تحریم‌ها، محقق شده است. فعالان امور رسانه و نیز تحلیلگران هسته‌ای پس از این مناظره‌ها پیش‌بینی کردند دیدگاه‌های مردم که تا قبل از مناظره‌ها تا حدود زیادی نسبت به مذاکرات هسته‌ای و تیم مذاکره‌کننده تغییر کرده بود، با انجام مناظره‌ها، با شیب تندی به سمت دیدگاه‌های منتقدان مذاکرات نزدیک شود.  آنچه این ذائقه عمومی را تا حدودی تثبیت کرده است، نظرسنجی‌های نهادهای معتبر است. در کنار این نظرسنجی‌ها، برخی سایت‌های خبری نیز اقدام به نظرسنجی درباره موضوعات مرتبط با مذاکرات هسته‌ای کرده‌اند. نکته قابل تامل اینکه هم نتایج نظرسنجی‌های نهادها و مراکز معتبر و هم نتایج نظرسنجی برخی سایت‌های خبری تقریبا مشابه و منطبق شده است.
بی‌اعتمادی مردم به آمریکا
محمد سرافراز، رئیس سازمان صداوسیما آخر اردیبهشت‌ماه از نتایج قابل تامل نظرسنجی رسانه ملی درباره مذاکرات هسته‌ای خبر داد. او شامگاه 31 اردیبهشت در مراسم افتتاح پروژه‌های عمرانی صداوسیمای مرکز خراسان جنوبی، گفت: طی نظرسنجی‌ای که صداوسیما در دو، سه روز اخیر انجام داده است، اکثریت قاطع ملت ایران به آمریکا در پایبندی به تعهدات آن در مذاکرات هسته‌ای اعتماد ندارند. وی ادامه داد: براساس این نظرسنجی حدود ۷۰ درصد ملت ایران معتقد بودند آمریکا در مذاکرات به تعهدات خود پایبند نخواهد بود و بیش از ۷۲ درصد مردم به ادامه غنی‌سازی ۲۰ درصد در صورتی که ایران با آمریکا به توافق نرسد اعتقاد داشتند. رئیس سازمان صداوسیما با اشاره به برنامه‌های کار‌شناسی و مناظرات صداوسیما در چند هفته اخیر درباره مذاکرات هسته‌ای، گفت: طبق نظرسنجی ۶۹ درصد مردم بی‌طرفی صداوسیما در دعوت از کار‌شناسان سیاسی را تایید کرده‌اند. سرافراز با بیان اینکه ما در صداوسیما سعی کردیم قدرت تحلیل مردم و میزان شناخت آنها نسبت به موضوع مهم مذاکرات هسته‌ای را بالا ببریم، اظهار کرد: ۶۴ درصد مردم هم معتقد به بی‌طرفی صداوسیما در این برنامه‌ها بودند. رئیس سازمان صدا وسیما با بیان اینکه همچنین حدود ۷۳ درصد مردم ایران با ادامه غنی‌سازی ۲۰ درصد در صورتی که مذاکرات به نتیجه نرسد موافق بودند، گفت: بیش از ۷۰ درصد مردم هم معتقد بودند در صورتی که مذاکرات به نتیجه نرسد باید با کاهش واردات از تولیدات داخلی حمایت کرد. وی ادامه داد: حدود ۷۵ درصد مردم معتقدند اگر در مذاکرات به نتیجه نرسیم علت آن زیاده‌خواهی آمریکاست و ۷۰درصد، دخالت‌های کنگره را عامل عدم توافق می‌دانستند که این آمار نشان می‌دهد افکار عمومی ملت ایران مواضع جدید رهبر معظم انقلاب را درک کردند و با آن همراه هستند.
اثبات سرافراز در پایش
یکی از نتایج نظرسنجی صداوسیما که محمد سرافراز به آن اشاره کرده بود، تاکید 70 درصد مردم بر تقویت بنیه داخلی، در صورت شکست مذاکرات هسته‌ای بوده است. این موضوع چندی پیش نیز در برنامه پرطرفدار پایش که یک برنامه زنده اقتصادی است، تایید شد. برنامه پایش یکشنبه‌شب هفته گذشته (10 خرداد) در سوال نظرسنجی خود پرسید: برای حل مشکلات اقتصادی کشور کدام راه باید در اولویت کارهای دولت باشد؟
1- رفع موانع تولید و کسب و کار
2- رفع تحریم‌ها
در پایان این نظرسنجی بیش از 68 درصد از شرکت‌کنندگان به گزینه رفع موانع تولید رأی دادند و خواستار این شدند که دولت رفع موانع تولید را در اولویت کارهای خود قرار دهد. این آمار 68 درصدی در واقع تایید همان نظر مردم در نظرسنجی مورد اشاره سرافراز بوده است.
خبر بد در آستانه 2 سالگی اعتدال
همین ذائقه عمومی در نظرسنجی برخی سایت‌های خبری نیز تا حدودی تایید شد. چهارشنبه 6 خردادماه سایت خبرآنلاین، یکی از سایت‌های حامی دولت که در حمایت از حسن روحانی حملات تند و بعضا خارج از دایره ادب به جامعه منتقدان می‌کند، با تدارک یک نظرسنجی از مخاطبان خود خواست نظر خود را درباره عملکرد دولت در مذاکرات هسته‌ای اعلام کنند. نتیجه این نظرسنجی برای صاحبان این سایت تکان‌دهنده بود. حدود 65 درصد مخاطبان این سایت حامی دولت، در این نظرسنجی به گزینه «عملکرد دولت پذیرفتنی نیست و باید تغییر رویکرد بدهد» رای دادند. این نتیجه که در واقع می‌تواند به‌عنوان نظر جریان همسو با دولت هم تلقی شود، البته بلافاصله حذف شد و مدیران سایت کل نظرسنجی را حذف کردند!  خبرگزاری مهر نیز که همواره دیدگاه‌های نسبتا معتدلی نسبت به عملکرد هسته‌ای دولت داشته است، با تدارک یک نظرسنجی هسته‌ای از مخاطبان خود خواست درباره موضوع بازرسی‌های نظامی ذیل پروتکل الحاقی نظر بدهند. نظرسنجی این خبرگزاری هفته گذشته و با محوریت این سوال برگزار شد: «با بازرسی و بازجویی‌های هسته‌ای موافقید؟» نظر مخاطبان نیز همانند دیگر نظرسنجی‌ها بود. 83 درصد مخاطبان مهر نیز با بازرسی نظامی از ایران مخالفت کردند.
اما اوج نظرسنجی سایت‌ها، مربوط به نظرسنجی سایت پارسینه بوده است. این سایت که در شمار رسانه‌های جریان منتقد دولت در موضوع هسته‌ای به شمار نمی‌رود و تقریبا دیدگاه‌های متعادلی نسبت به دولت دارد نیز روز شنبه 16 خرداد یک نظرسنجی جالب برگزار کرد. این سایت در این نظرسنجی از مخاطبان پرسیده بود با توجه به گذشت 2 سال از دولت حسن روحانی، اگر به انتخابات ریاست‌جمهوری 24 خرداد 1392 بازگردند، به کدام گزینه رای خواهند داد. در این نظرسنجی نیز همانند سایر نظرسنجی‌ها، نتایج برای دولتی‌ها امیدوار‌کننده نبود. این نظرسنجی در آستانه 2 سالگی دولت حسن روحانی می‌تواند یک خبر ناامید‌کننده باشد. اگرچه نتایج نظرسنجی‌ها هیچگاه به‌عنوان نظر قطعی و تثبیت شده جامعه درباره موضوعات مختلف به حساب نمی‌آید اما زمانی که نتایج نظرسنجی‌های رسمی و غیررسمی درباره یک موضوع ملی که توسط مبادی متفاوت صورت می‌گیرد، کاملا مشابه می‌شود، قطعا نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت و نشان‌دهنده وجود آن واقعیت در جامعه است.

مهرداد بذرپاش، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در نطق میان‌دستور خود در جلسه علنی دیروز مجلس گفت: اکنون که خمینی کبیر میان ما نیست و دل‌ها برای راه و رسم آن سفرکرده نگران و دلواپس است، الحق که پر کرده خلأ را سید خراسانی که نه‌تنها ذره‌ای از مسیر پیر جماران منحرف نشده، بلکه مرتب تعریف درست امام را یادآور می‌شود.
به گزارش تسنیم، نماینده مردم تهران در مجلس  با بیان اینکه الحمدلله سایه ایشان بر سر ملت است اگرنه این جماعت خواب‌نما استعداد این را دارند که خمینی بت‌شکن را جوری تحریف کنند که بگویند: «اشتباه می‌کنید، امام آمریکا را فرشته بزرگ و نه شیطان بزرگ می‌دانست»، افزود: در ایران همه موافق توافقند نه هر توافقی بلکه باید توافق خوب باشد.وی با تأکید بر اینکه «در توافق ژنو4 خطای راهبردی مرتکب شده‌اند و هرچه گفتیم شنیده نشد و با توهین پاسخ‌مان را دادند» اظهار داشت: عجله در توافق ژنو برای ارائه گزارش 100روزه اول دولت، دشمن را دچار خطای محاسباتی کرد، چرا که این پیام را داد که نیاز به توافق در ایران بالاست و ایران با هر شرطی توافق می‌کند. بذرپاش تصریح کرد: عدم توازن داده با ستانده که در آن توافق مؤلفه‌های اصلی هسته‌ای را در مقابل چیزی شبیه هیچ معاوضه کردیم، عدم شفاف کردن خطوط قرمز برای طرف مذاکره‌کننده که ایران به هیچ‌وجه از آنها کوتاه نمی‌آید، سیاهنمایی گسترده در داخل توسط دولت که خود پیام بسیار روشنی به طرف‌های غربی بود و نیز مواردی از قبیل خزانه خالی، حتماً جزو خطاهای راهبردی دولت بود که امیدواریم از سر خیرخواهی بوده باشد، اینها از خطاهایی است که در توافق ژنو صورت گرفت.وی ادامه داد: این 4 خطای راهبردی را مرتکب شدیم که آمریکا 16 ماه پس از ژنو ناگهان از طرحی به‌نام لوزان رونمایی کرد؛ بیانیه لوزان به‌علاوه گزاره‌برگ آمریکایی‌ها که بهتر است آن را همان پیش‌نویس توافق بدانیم، زیرا هیچ تکذیبی نشد و جایش نسخه‌ای نیز منتشر نشد.  وی با بیان اینکه اخیراً عناوین هم عوض می‌شود و تحت عنوان‌های زرورق‌شده مانند دسترسی مدیریت شده، بیان می‌شود، تأکید کرد:  بله! این عنوان درستی است ولی مدیریت شده توسط آنها و نه ما، چرا که آنها مدیریت شده می‌خواهند به نقاط مدنظر برسند نه اینکه شما بگویید کجا بروند یا کجا را دستمال بکشند و آن هم با چشمان بسته! واقعاً راجع به محل تجمع سرویس‌های اطلاعاتی با عنوان آژانس چگونه فکر کرده‌اید؟ وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: نکند تیم مذاکره‌کننده که باید از زحمات آنها تقدیر کرد، اشتباه کند و اشتباهی مرتکب شود که صنعت هسته‌ای ما را با موضوع صدر اصل 44 اشتباه بگیرد و نقش هیات عالی واگذاری را ایفا کند.وی تصریح کرد: شک نکنیم بهانه هسته‌ای پنجره‌ای برای ورود به توانمندی‌های نظامی این ملت است که سعودی نقش قابل توجهی در این باز کردن پنجره ایفا می‌کند.

حسام آبنوس/ فهیمه اسماعیلی: احمد یوسف‌زاده، نامی که این روزها بسیار شنیده می‌شود و در محافل ادبی مورد توجه است، کسی نیست جز رزمنده‌ای نوجوان که در کنار 22 نوجوان اسیر ایرانی دیگر با استقامت و ایستادگی دسته‌جمعی به تاریخ درس مقاومت دادند و در برابر یکی از ستمکارترین افراد تاریخ سر خم نکردند.یوسف‌زاده نویسنده کتاب «آن بیست‌وسه نفر» که اهل فاریاب کرمان است، از این شهرستان و در تیپ تحت فرماندهی حاج قاسم سلیمانی به جبهه‌های نبرد عازم شده، پیش از آزادسازی خرمشهر به اسارت نیروهای بعثی درآمده و دوران اسارتی 8 ماهه در استخبارات عراق را سپری کرده است. او در این کتاب خاطرات تنها 8 ماه از 8 سال و اندی اسارتش را بازگو کرده و همین 8 ماه تحسین رهبر فرزانه انقلاب را برانگیخت تا تقریظی بر این کتاب ارزشمند بزنند و آن را به این واسطه به جامعه معرفی کنند. رهبر حکیم انقلاب در تقریظی که 10 اردیبهشت از آن رونمایی شد، مرقوم فرمودند: «در روزهای پایانی ۹۳ و آغازین ۹۴ با شیرینی این نوشته شیوا و جذاب و هنرمندانه، شیرین‌کام شدم و لحظه‌ها را با این مردان کم سال و پرهمت گذراندم. به این نویسنده خوش‌ذوق و به آن بیست‌وسه نفر و به دست قدرت و حکمتی که همه این زیبایی‌ها، پرداخته سرپنجه معجزه‌گر اوست، درود می‌فرستم و جبهه سپاس بر خاک می‌سایم. یک بار دیگر کرمان را از دریچه این کتاب، آنچنان که از دیرباز دیده و شناخته‌ام، دیدم و منشور هفت‌رنگ زیبا و درخشان آن را تحسین کردم».
«وطن امروز» با احمد یوسف‌زاده نویسنده کتاب «آن بیست‌وسه نفر» گفت‌وگو کرده است.
***
 لطفا ابتدا خودتان را به صورت خلاصه معرفی کنید.
من «احمد یوسف‌زاده» اهل شهرستان فاریاب کرمان هستم. برای اولین بار در 16 سالگی به جبهه رفتم و اواخر سال 60 و اوایل سال 61 بود که مجدد به جبهه اعزام شدم و 10 اردیبهشت 61 یعنی در اولین روز عملیات بیت‌المقدس به اسارت درآمدم. در مجموع هم، 8 سال و 3 ماه و 17 روز اسیر بودم.
 قبل از ورود به بحث اصلی کمی از حال و هوای انقلاب در فاریاب و تاثیری که این حال و هوا بر شما داشت، توضیح دهید.
برادری داشتم که در عملیات «ام‌الرصاص» شهید شد؛ از مبارزان انقلاب بود و بخشی از زندگی  او را در «آن بیست‌وسه نفر» آورده‌ام. در واقع از طریق او بود که من با انقلاب و حضرت امام آشنا شدم. من در آن سال‌ها در جیرفت درس می‌خواندم که به فاصله 100 کیلومتری فاریاب است. بچه که بودیم در تظاهرات شرکت می‌کردیم و با یونس فرار می‌کردیم و در کوچه‌ها قایم می‌شدیم و در انقلاب همین قدر بیشتر نقش نداشتیم ولی برادرم که شهید شد انسان روشنی بود و قلم خوبی داشت و اهل شعر بود و معلم بود و بعد در کسوت بخشدار شهرستان منوجان و رودبار خدمت کرد و می‌شود گفت نوشتن را از او یاد گرفتم چون قلم قشنگی داشت و اهل ادب بود و مطالعه زیادی می‌کرد. گاهی که می‌رفت شهر و برمی‌گشت بهترین سوغاتی که برایم می‌آورد مجله و کتاب بود و همیشه مرا تشویق به نوشتن و حتی خواندن می‌کرد. گاهی خودش متن‌های ادبی می‌نوشت و به من می‌داد که در جمع بخوانم و اعتماد به نفس پیدا کنم. خیلی از بچه‌هایی که الان بزرگ شده و دست به قلم هستند، خودشان را مدیون برادر شهیدم می‌دانند.
عکس شهید «موسی یوسف‌زاده» در کتاب هست. او با شهید «حبیب غنی‌پور» دوست بود و با مرحوم «امیرحسین فردی» مثل همین اردوهای جهادی که الان داریم آنها هم به مناطق محروم می‌رفتند و با هم رفت‌وآمد داشتند. این مسائلی که می‌گویم مربوط به سال 62 است که من آن زمان اسیر شده بودم. شهید غنی‌پور نامه‌نگاری‌هایی با شهید موسی داشت که الان پیش من است.
قبل از من برادرم به جبهه رفت و بعد ما 3 تا برادر که از موسی کوچک‌تر بودیم با هم رفتیم. اولین مرحله‌ای که ما رفتیم، سالم برگشتیم و مجددا در عملیات بیت‌المقدس تنهایی به جبهه بازگشتم که اسیر شدم. بعد از من شهید موسی و برادرم یوسف خیلی دنبال من گشته بودند. 3-2 ماه بعد از اسارت، صلیب سرخ ما را دید و اجازه داد به خانواده‌هایمان نامه بنویسیم و متوجه شدند من اسیر شده‌ام.
 به خاطرات زمان اعزام و روبه‌رو شدن با حاج قاسم سلیمانی اشاره کنید.
برای جبهه آمدن خواستم از مادرم اجازه بگیرم ولی متوجه شدم بشدت مخالف جبهه رفتن من است. دلیلش این بود که می‌گفت برادرت موسی جبهه است و خودت و برادرانت هم تازه از جبهه برگشته‌اید و دلیلی ندارد دوباره به جبهه بروید اما من وقتی دیدم نمی‌توانم رضایت بگیرم، مجبور شدم بدون رضایت به جبهه بروم. دانشگاه‌ها آن زمان تعطیل بود و محل اعزام نیرو به جبهه دانشکده فنی دانشگاه شهید باهنر کرمان بود. روی زمین چمن دانشگاه نشسته بودیم و منتظر اعزام بودیم که گفتند قاسم سلیمانی آمده و در حال بررسی نیروهاست. از صف اول که شروع کرد متوجه شدم اوضاع دارد خراب می‌شود، برای اینکه او بچه‌های کم‌سن و کوتاه‌قد و کوچک را از صف بیرون می‌آورد. خیلی تقلا کردم خودم را طوری نشان دهم که ایشان مرا مثل کوچک‌ها نبیند. نیم‌خیز نشستم که قدم بلندتر نشان بدهد و کلاهم را طوری گذاشتم که چهره بچگانه‌ام نمایان نشود و اینطوری شد که حاج قاسم مرا بیرون نکشید. یکی از دوستانم هم که اهل شهر خانوت بود که با هم اسیر شدیم زیر صندلی قایم شده بود و خلاصه! با زحمت زیادی اعزام شدیم. وقتی می‌پرسیدیم چرا  به ما اجازه نمی‌دهند می‌گفتند ممکن است اسیر بشوید و عراقی‌ها شکنجه‌تان می‌کنند و می‌گویند بگویید خمینی ما را به زور به جبهه فرستاده است. با این اوصاف به جبهه رفتم و در مرحله اول عملیات بیت‌المقدس شرکت کردم. آرایش نیروها به صورتی بود که در کنار تیپ ثارالله، تیپی به نام تیپ نور بود که این تیپ به دلیلی نتوانست بموقع پیشروی و عمل کند، در نتیجه یک طرف ما خالی ماند و عراقی‌ها ما را دور زدند و از روبه‌رو و پشت سر ما را محاصره کردند اما با این وجود بچه‌ها نصف روز جنگیدند ولی مهمات تمام شد و مجبور شدیم اسارت را بپذیریم.
در خاطرم هست لحظه اولی که اسیر شدم، سرباز عراقی تفنگش را به سوی من گرفته بود و من دستانم را بالا گرفته بودم، در همین حال به سرم زد که فرار کنم؛ با علم به اینکه اگر فرار کنم مرا به رگبار می‌بست، بین این دو فکر مانده بودم که فرار کنم ولو اینکه کشته شوم و از طرفی می‌دانستم این یک نوع خودکشی است و اگر بویژه خودم را به کشتن بدهم به خاطر ترس از اسارت، ممکن است به جهنم بروم. به هر حال در درونم غوغایی بود و با خودم کلنجار رفتم و آخر سر تصمیم گرفتم تن به اسارت دهم. با این وضعیت به اسارت درآمدیم و به سمت بصره ما را حرکت دادند.
 با توجه به اینکه نوجوان کم‌سنی بودید، از روی شور و ماجراجویی به جبهه آمده بودید یا واقعا بینشی به این موضوع داشتید؟
یک وقت جلو آمدن از سر شور است، خب! وقتی جلو آمدی بعد با مشکلاتی مواجه خواهی شد که قاعدتا شور باید از سرت خارج شود. مثلا وقتی اسیر شوی باید شور از بین رود و هیچ دلیلی برای مقاومت وجود نداشته باشد. اگر شور بود هرگز چنین صحنه‌ای خلق نمی‌شد. همانطور که من در کتاب نوشتم، وقتی اسیر شده بودم، سرباز عراقی منتظر بود که تانک بیاید و ما را منتقل کند، در همین حین میان مجروح‌های زیادی که روی زمین ریخته بودند، صدای مجروح جوانی را در حالی که لحظه‌های آخر عمرش را می‌گذراند شنیدم که با صدای خیلی بلند آیه «ولا تحسبن الذین قتلوا...» را می‌خواند و یادم هست سرباز عراقی برگشت به حرف‌های این بسیجی گوش داد و سری به معنای تاسف تکان داد و برایش عجیب بود که ایرانی‌ها هم قرآن می‌خوانند. به عراقی‌ها گفته بودند ایرانی‌ها مسلمان نیستند و آتش‌پرستند! نتیجه می‌گیریم که آمدن ما از سر شور نبود بلکه با یک بینش عمیقی بود که البته این بینش و طرز فکر را حضرت امام در وجود همه رزمنده‌ها گذاشته بودند. بار اول که از جبهه برگشتیم، یادم هست به ما می‌گفتند بروید تعاون سپاه و تسویه‌حساب کنید. ما پرسیدیم این حرف چه معنایی دارد؟ گفتند به ازای این 3-2 ماهی که جبهه بودید به شما فلان قدر حقوق تعلق گرفته است که ما واقعا وقتی اسم پول را آوردند، شرمنده شدیم. برای اینکه پذیرفته بودیم کشور در معرض خطر است و ما وظیفه داریم دفاع کنیم.
وقتی اسیر شدم تمام دلشوره و ناراحتی‌ام این بود که وقتی در حال انتقال ما به سمت مرز بودند، چرا دشمن آنقدر در خاک ما وارد شده است. دلنگرانی‌ام این نبود که حالا در اسیری چه بر سرم می‌آید. غصه کشور را می‌خوردم که خاک ما چقدر اشغال شده است و هرجا را چشم می‌چرخاندیم، سرباز‌های عراقی را می‌دیدیم. فاصله طولانی تا مرز تمام حواس مرا معطوف به همین موضوع کرده بود. با اینکه نوجوانی 17-16 ساله بودم به جای فکر به عاقبت مبهمی که در انتظارم بود به اینها فکر می‌کردم که چرا دشمن اینقدر در خاک سرزمینم پیشروی کرده است. اینها را که کنار هم می‌گذارم به این نتیجه می‌رسم که با یک درک عمیق به جبهه آمدیم و اسارت را تحمل کردیم.
 وقتی وارد بصره شدید، عراق می‌خواست با استفاده از اسرای ایرانی برنامه تبلیغاتی درست کند. حلقه پیوند شما 23 نفر در بصره شکل گرفت؛ چطور توانستید آنجا با هم ارتباط برقرار کنید و چه عاملی باعث پیوند شما شد؟ چطور توانستید در برابر بازجویی‌های دشمن با هم هماهنگ باشید؟ با توجه به اینکه در دوران انقلاب تحت بازجویی ساواک نبوده‌اید و بی‌تجربه بودید.
در بصره ما اطلاعی نداشتیم که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. عراقی‌ها وقتی ما را از پل بصره عبور دادند و در محلی پیاده کردند، 48 ساعت بود که خسته و گرسنه مانده بودیم و زمانی که پیاده شدیم متوجه تعداد بسیاری سیب درشت شدیم که در متن کتاب به آن اشاره کرده‌ام. روی آن سیب‌ها نورافکن انداخته بودند و به محض اینکه صحنه را دیدیم متوجه شدیم یک بازی تبلیغاتی در انتظار ماست. سیب‌هایی که آماده شد هم به تعداد افراد نبود. وقتی نفر به نفر از سیب‌ها برداشتیم، دوربین‌ها در حال فیلمبرداری بودند و همان زمان صدام ما را از تلویزیون دیده بود و دستور داده بود نگذارند ما با بقیه برویم. از همانجا ما را به بغداد منتقل کردند و از آنجا بود که مصاحبه‌ها شروع شد. من و چند تا از بچه‌ها را بردند و کتک سختی زدند تا ما را وادار کنند که مصاحبه کنیم و دقیقا آنجا بود که یاد حرف قاسم سلیمانی افتادم که می‌گفت شما را می‌زنند و می‌گویند، بگویید ما را به زور به جبهه فرستادند. بنابراین تصمیم گرفتیم در این قضیه اصلا به دشمن کمک نکنیم، البته بهای سنگینی را هم باید می‌پرداختیم که ماجرایش در کتاب آمده است. باید یادآور شوم که بعد از اینکه از گروه اسرای ایرانی جدا شدیم، متوجه شدیم فقط بیست‌وسه نفر هستیم و وجه مشترک همه کم سن و سالی بود و از این جا بازی سخت و پیچیده ما شروع شد.  مهره تسبیح ما بیست‌وسه نفر همان سیب‌هایی بود که در بصره به ما دادند.
 چطور توانستید شکنجه‌های سخت آنها را تحمل کنید؟
 ایمان عجیبی در وجود ما بود. امروز سال‌ها از این ماجرا گذشته و من اصلا قصد خودنمایی ندارم، یک ایمان و اراده عجیبی داشتیم. یاد حرف برادر شهیدم موسی افتادم که از مقاومت‌های زندانیان و مبارزان در زندان‌های شاه برای ما می‌گفت و تازه آنجا فهمیدم چقدر آن مبارزان سختی کشیده بودند، زیرا احساس درد و رنج آنها را درک نمی‌کردم و تازه در اسارت به آن پی بردم. دنیایی دلهره داشتیم ولی وجدانمان اجازه نمی‌داد حرف‌هایی که آنها می‌خواستند را بگوییم، مثلا به جای 15 سال بگوییم، 13 سال داریم و به زور به جبهه آمده‌ایم.
من احساس می‌کنم این قدرتی بود که خداوند به ما داده بود و توانستیم مقاومت کنیم و نمی‌گذاشتیم حرف دشمنان به کرسی بنشیند. کتک می‌خوردیم اما این حرف را نمی‌زدیم اگرنه نوجوان 17-16 ساله چه می‌دانست مقاومت و شکنجه یعنی چه؟!
 درباره دیدار با صدام ملعون توضیح دهید.
حالاتی که هر کدام از ما داشتیم متفاوت بود. یادم است وقتی بچه بودم، به خانه معلمی شهید موسی در یکی از روستاهای سیرجان رفته بودم. تازه فارغ‌التحصیل و بعد از آن معلم شده بود. وارد اتاقش شدم که خیلی خوب و مومنانه بود. روی دیوار خانه یک عکس صدام بود که برادر من زیر عکس نوشته بود: «این «نامرد»، دستش به خون هزاران مبارز عراقی آغشته است.» آنجا من عکس صدام را برای اولین بار دیدم. خیلی از بچه‌های کوچک‌تر از من حتی با دیدن صدام نمی‌دانستند او صدام است یکی به دلیل اینکه عکسش را ندیده بودند و دیگر اینکه باورکردنی نبود.
وقتی ما را به کاخ صدام بردند به ما نگفتند کجا می‌رویم ولی از فضای آنجا فهمیده بودیم به جای مهمی وارد شده‌ایم و حتی لحظه‌ای که صدام وارد شد به ما اطلاع ندادند و اینطور بود که وقتی وارد شد، شوکه شدیم و تازه آن زمان متوجه شدیم آن فرد صدام است.
در آن لحظه خیلی ناراحت شده بودیم ولی کاری از دستمان برنمی‌آمد، زیرا جو محافظتی شدیدی آنجا غالب بود. آنقدر محافظت زیاد بود که انگار در کاخ خودش هم احساس امنیت نداشت. لبخندهای تصنعی روی صورتش بود و با ما شروع به صحبت کرد. آخر صحبت‌هایش گفت ما شما را به کشورتان برمی‌گردانیم و هدایایی هم برای‌تان می‌فرستیم. در آن لحظات آرزو می‌کردیم کاش این اتفاق رخ نداده بود و ما مثل بقیه اسیرانی که با ما اسیر شدند به اردوگاه رفته بودیم. لحظات سختی بر ما گذشت. وقتی به زندان بازگشتیم و با هم صحبت کردیم، فهمیدیم هر کدام از ما در آن لحظاتی که صدام را دیده بودیم دلمان می‌خواست کاری کنیم که دلمان کمی خنک شود ولی نشده بود. هر کسی می‌گفت می‌خواستم بلند شوم و شعار بدهم یا می‌خواستم بزنم زیر گوشش یا به او فحش بدهم.
دور تا دورش محافظان مسلح و گردن‌کلفت قرار گرفته بودند و ما فقط می‌توانستیم تصور این طور کارها را کنیم. یکی از دوستان می‌گفت من دستم را به طرف صندلی او بردم تا عکس‌العمل محافظان صدام را ببینم که ناگهان یکی از محافظان محکم روی دستم کوبید! وقتی از ما خواست به فاصله نزدیکی پشت سرش بایستیم و عکس یادگاری بیندازیم من به آخر آخر رفتم تا در عکس نیفتم. الان که این عکس روی جلد کتاب هست، هر کس نگاه می‌کند از من می‌پرسد تو کجا هستی که من می‌گویم در آن آخر عکس یک ذره مو پیدا هست که موی من است!
 در کتاب، شخصیتی به نام ملاصالح قاری وجود دارد، چطور توانستید به ملاصالح اعتماد کنید؟
در ابتدا اصلا به او اعتماد نداشتیم و فکر می‌کردیم جاسوس است ولی او جمله‌ای گفت که ما متوجه شدیم قصد کمک دارد. همان جمله‌ای که گفت: پاسدار هم که در بین شما نداریم؟
چون روی پاسدارها بشدت حساس بودند و اذیت و شکنجه‌های سختی به آنها وارد می‌کردند. پاسدار بودن جرم بزرگی بود و بعدا در ایران سندی دیدم که از فرماندهی عراق به نیروهای خط دستور داده بودند پاسدارها را در جا اعدام کنند و مثل جنایتکاران جنگی با پاسداران ایرانی برخورد کنند.
ملاصالح علاوه بر گروه ما، پیش از آن هم به اسرای ایرانی کمک کرده بود، مثلا اگر اسیری می‌گفت من پاسدار هستم، ملاصالح ترجمه می‌کرد که می‌گوید سرباز هستم. یا با اشاره می‌فهماند نگو پاسدارم.
 اخبار را چطور در این 8 سال به دست می‌آوردید و بهترین و بدترین خبری که در طول دوران اسارت شنیدید چه بود؟
مرتب روزنامه‌های عراقی را برای ما می‌آوردند، چند روزنامه مهم کشور را برای ما می‌آوردند و بچه‌هایی که عربی یا انگلیسی بلد بودند برای ما می‌خواندند و از لابلای این اخبار یک خبرها و حقایقی را کشف می‌کردند. در چند اردوگاه با یکسری اتفاقات عجیب و جالب اسرا توانسته بودند رادیو به دست بیاورند که فقط چند نفر از وجود رادیو مطلع بودند و اینها اخبار را می‌گرفتند و می‌نوشتند و هر یک شب یا دو شب در میان یک نفر اخبار را به گوش بقیه می‌رساند ولی لو نمی‌دادند که رادیو دارند و می‌گفتند از روزنامه‌ها این اخبار را کسب کرده‌ایم. هیچ‌کس حتی مورد اعتمادترین فرد هم نباید می‌دانست که رادیو در اردوگاه داریم برای اینکه ممکن بود زیر شکنجه یک نفر طاقت نیاورد و آن را فاش کند.
بهترین خبری که در روزهای اسارت اتفاق افتاد و ما از آن مطلع شدیم، خبر فتح خرمشهر بود. بدترین خبر هم برای همه اسیران، ارتحال حضرت امام‌خمینی(ره) بود که واقعا ما را فروریخت ولی وقتی یکی، دو روز بعدش گفتند آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای به‌عنوان رهبر تعیین شدند، احساس آرامش کردیم و داغ امام برای‌مان آسان شد. به مناسبت اینکه ایشان به‌عنوان رهبر انقلاب انتخاب شدند، ما در اردوگاه موصل با اسرا سرودی برای ایشان ساختیم، که یک بیتش را یادم مانده است:
«رهبر ما مرشد ما سیدعلی خامنه‌ای
به راه تو جان بدهیم به هر زمان هر لحظه‌ای»
تلخی رحلت امام با جانشینی مقام معظم رهبری جبران شد ولی در کل روزهای سختی بود، وقتی فکر می‌کردیم دیگر امام خمینی نیست، آنقدر پکر بودیم که تا چند روز بچه‌ها با هم حرف نمی‌زدند. خبر آزادی اسرا با قطعنامه هم برای برخی خیلی خبر خوبی بود. در زمان پذیرش قطعنامه 598 فکر می‌کردیم کاش قطعنامه را نپذیرفته بودیم ولی بعدها دیدیم سردار سلیمانی بالای قبر صدام در تکریت ایستاده و فرماندهی می‌کند. امیدوارم در مذاکرات هسته‌ای هم طوری مذاکره کنیم که منجر به یک پیروزی بزرگ برای کشور شود.
 نحوه بیان کتاب کاملا یکدست است یعنی علاوه بر مستند بودن، روایتی داستانی دارد. با توجه به سابقه نویسندگی که دارید درباره اینکه چطور توانستید به این سبک روایت برسید، توضیح دهید.
اولین تمرینم را همان روز اول اسارت انجام دادم. احتمالا می‌دانید در اردوگاه‌ها و زندان‌ها قلم و کاغذ ممنوع بود، یعنی اگر یک خودکار یا مداد 3-2 سانتی می‌دیدند بشدت شکنجه می‌کردند. پس از اصرارهای فراوان ما به صلیب سرخ بالاخره پذیرفتند کاغذ و مداد داشته باشیم. اولین داستانم را در اسارت در ارتباط با چند پرستو که در زندان لانه کرده بودند، نوشتم.
کتاب «آن بیست‌وسه نفر» هم آخرین کتاب من است و پیش از آن عناوین بسیاری را نوشته‌ام البته تمام هم و غم خود را گذاشتم که آن بیست‌وسه نفر اثر خوبی شود و تلاش کردم شیوه داستانی به روایت‌ها بدهم در حالی که همه خاطرات مستند است. معمولا کتاب‌هایی که می‌نویسم به همین سبک داستانی است.مطالعه زیادی داشته‌ام، مثلا در دوران اسارت کتاب بینوایان را که
صلیب سرخ برای ما آورده بود چند دفعه مطالعه کردم یا هر چه کتاب داستان و رمان را که در اردوگاه وجود داشت خوانده بودم و مستعد بودم که بنویسم. اولین کاری که بعد از آزادی نوشتم، همین «آن بیست‌وسه نفر» بود که ضعیف بود و کار خوبی از آب درنیامد و در نهایت بعد از سال‌ها تجربه اندوختن، مجدد آن را نوشتم.
خوشبختانه بسیاری از افرادی که دیدم و این کتاب را خوانده بودند، می‌گفتند کتاب را که باز کردیم، تا تمام نشد زمین نگذاشتیم. مقام معظم رهبری گویا کتاب را با توجه به مشغله‌شان در 8-7 روز خوانده‌اند و این به من خیلی امیدواری داد.
اسارت من 3 مرحله است و من فقط یک مرحله پرفراز  و نشیب آن را نوشته‌ام. هر کسی کتاب را خوانده به من می‌گوید چرا کتاب را زود تمام کردی و ما نفهمیدیم ادامه ماجرا چه شد. همین مساله‌ای شد که تصمیم گرفتم جلد دوم «آن بیست‌وسه نفر» را هم بنویسم.
 چطور از تقریظ رهبری انقلاب بر «آن بیست‌وسه نفر» آگاه شدید؟
نگران بودم که کتاب به دست آقا نرسد و بارها با خودم می‌گفتم اگر کتابم به دست آقا برسد، قطعا کتاب را می‌خوانند و احتمال می‌دادم یادداشتی برای آن بنویسند.
خوشبختانه کتاب به دست ایشان رسید و وقتی به من زنگ زدند شماره خصوصی افتاده بود و وقتی گفتند از دفتر مقام معظم رهبری زنگ می‌زنند، مطمئن شدم شوخی نیست. وقتی گفتند رهبری بر کتابم تقریظ نوشته‌اند، خیلی خوشحال شدم.  به من گفته بودند موضوع تقریظ را رسانه‌ای نکنم و چند روزی که مجبور بودم این راز بزرگ را پنهان کنم بر من سخت گذشت. البته به نزدیکانم گفته بودم و سفارش کرده بودم به کسی نگویند و خوشبختانه رسانه‌ای نشد و در حضور 2 هزار نفر از مردم کرمان که آمده بودند دست‌خط آقا را ببینند، تقریظ بر کتاب رونمایی شد. ایشان لطف زیادی به من داشتند و عبارات جذاب، هنرمندانه و شیوا را برای قلم من استفاده کردند و مرا با عنوان نویسنده «خوش‌ذوق» نام بردند. در بخشی از تقریظ هم ایشان مرقوم داشته بودند با خواندن این کتاب، شیرین‌کام شدند و این مساله مرا بسیار خوشحال کرد. خوشحالم که توانستم «آقا» را شیرین‌کام کنم.

در پی انتشار گزارشی در «وطن امروز» با عنوان «شرکت‌های ایرانی از خارج به ایران بنزین می‌فروختند...» با موضوعات واردات بنزین از مراجع غیررسمی، واردات بنزین بی کیفیت با شناسنامه های غیرواقعی و گران خریدن بنزین وارداتی، روابط عمومی وزارت نفت توضیحاتی را برای درج در روزنامه  ارسال کرده است. متن جوابیه وزارت نفت به این شرح است: «مطالب عنوان شده در روزنامه «وطن‌امروز» در تاریخ 7/3/1394 شماره 1611 با عنوان «شرکت‌های ایرانی از خارج به ایران بنزین می‌فروختند... خرید بنزین وارداتی از مراجع غیررسمی» عاری از حقیقت بوده و بدینوسیله تکذیب می‌شود. لازم به توضیح است بخش کوچکی از نیاز بنزین کشور که با تلاش پیگیرانه امور بین‌الملل شرکت ملی نفت ایران از بازارهای بین‌المللی تامین می‌شود، دارای استاندارد بین‌المللی می‌باشد ضمن آنکه بخش‌های مربوطه در وزارت نفت حساسیت ویژه‌ای را در رابطه با استاندارد بودن بنزین وارداتی به عمل آورده به طوری که از پذیرش هر نوع بنزین فاقد استاندارد به جد ممانعت می‌کنند. در مورد گران خریدن بنزین وارداتی نیز اعلام می‌دارد: به‌رغم محدودیت‌های موجود بین‌المللی، تلاش بر این است که با بهره‌گیری از تجارب و استفاده از مکانیزم‌های مختلف بازار نسبت به تامین بموقع بنزین مورد نیاز کشور با قیمت مناسب اقدام شود. خاطرنشان می‌شود وزارت نفت سعی وافر دارد بویژه در شرایط سخت تحریمی فعلی، بنزین مورد نیاز مردم را با استاندارد 4904 اداره استاندارد و استاندارد بین‌المللی یورو 4 و قیمت مناسب تامین و توزیع نماید.»