|
بررسی توزیع نامطلوب آثار در شبکه نمایش خانگی
خوابی سرخوشانه در عصر بیتفاوتی!
به گفته مسؤولان امر، در سال ۱۳۹۲، ۳۳ شرکت در بخش سینمای خانگی مشغول انتشار و پخش آثار بودند که از این تعداد در سال ۱۳۹۳ چهار شرکت فعالیتی نداشتند و ۲۹ شرکت همچنان فعال بودند. طبق آخرین آمارها، در سال ۱۳۹۲ برای تعداد ۴۲۴ فیلم خارجی مجوز صادر شده که این رقم در سال ۱۳۹۳ معادل ۳۵۵ عنوان و برای آثار ایرانی ۳۹۲ مورد بوده است. ارقام یادشده به وضوح نشان میدهد این بخش از جریان رسانهای کشور، چشمان زیادی از فعالان فرهنگی و بالاخص اقتصادی را معطوف به خود کرده است. جمعیت نزدیک به 80 میلیونی کشور و شبکه توزیع گسترده این تولیدات در مغازهها و مراکز مربوط، فضای خوبی را برای درآمدزایی فعالان اقتصادی این بخش ایجاد کرده است البته نباید فراموش کرد هدف اصلی شبکه نمایش خانگی اعتلا و بسط دادن ارزشهایی نظیر اخلاق دینی، آگاهیهای اجتماعی، آموزش اندیشیدن و به طور کلی ارائه سبک زندگی ایرانی- اسلامی است و طبق مصوبات کلان کشوری موضوعات فرهنگی نباید در ذیل مسائل اقتصادی تعریف شده و قربانی آن شوند. از این رو باید نیمنگاهی دلواپسانه به وضعیت این بخش از جریان فرهنگی کشور داشت. به گزارش سینماپرس، ارائه انبوه محصولات سینمایی در شبکه نمایش خانگی که اغلب شامل فیلم و آلبومهای موسیقی است و هر روزه بر تعداد آنان افزوده میشود بدون شک برای هر انسان دلسوز و فهیمی موجب ایجاد این سوال است که آیا تمام محصولات ارائه شده یا حداقل تعداد قابل قبولی از آنان با استانداردهای شورایعالی انقلاب فرهنگی و قانون اساسی که مبتنی بر ارزشهای فرهنگ اسلامی و ملی نوشته شده همخوانی دارد یا خیر؟ طبق برآوردها و مطالعات میدانی بسیاری از مخاطبان محصولات ارائهشده در نمایش خانگی خانوادههای مومن و متدینی هستند که با اعتماد به مهر جواز وزارت ارشاد جمهوری اسلامی ایران این تولیدات را برای اعضای خانواده خود تهیه کرده و آنان را در اختیار فرزندان خود قرار میدهند. بدون شک و با توجه به عدم برخورداری بیش از ۱۰۰۰ شهر کشورمان از سالن سینما، شبکه نمایش خانگی بهعنوان جایگزین سینما طرفداران زیادی در این مناطق دارد. بدین سان و با توجه به در اختیار بودن انواع فیلمها و بالاخص انیمیشنهای گوناگون در دست جوانان، نوجوانان و کودکان سوال دوم آن است که آیا سرپرست خانواده میتواند این محصولات را با خیالی راحت و بدون داشتن دغدغه از محتوای آن تهیه کرده و مغز و قلب خانواده خود را در معرض آن قرار دهد؟ و سوال سوم آنکه آیا فیلمها، آلبومهای موسیقی و بویژه انیمیشنهای ارائه شده در شبکه نمایش خانگی از ارزیابی و سنجش قابل قبولی برخوردار هستند یا صرفا توسط کارشناسان مربوطه به صورت سریکاری مشاهده و جواز برای آنان ارائه میشود. به عبارتی دیگر آیا اصلاحات انیمیشنها و فیلمهای خارجی صرفا در سطح نوع پوشش بازیگران بوده یا نگاهی محتوایی و استراتژیک به القائیات گنجانده شده در این فیلمها وجود دارد؟ برای پاسخ دادن به 3 سوال ارائه شده که همپوشانی غیرقابل انکاری با یکدیگر دارد، اگر چه میطلبد تا با واکاوی شبکه نمایش خانگی به بررسی ابعاد فرهنگی این حجم عظیم از فیلمها و انیمیشنها پرداخت اما به واقع مجال حاضر گنجایش چنین تعمقی را نداشته و به طور خلاصه با بررسی مختصر محصولات ارائه شده از شرکتهای فعال در این زمینه میتوان گفت در بسیاری از این آثار با پکیجی کامل از القائیات الحادی و به بیانی دقیقتر اومانیستی روبهرو هستیم؛ آثاری که در گونه انیمیشنی خود با استفاده از موجودات تخیلی و فرازمینی به قدرتهای ماورایی دست پیدا کرده و به نجات بشر برخاستهاند، حال آنکه در اندیشه دینی، منجی براساس اصول الهی به پاخاسته و جهان را پر از عدل و داد میکند. شرح بسیار مختصر مضامین نهفته در بسیاری از آثار ارائه شده در شبکه نمایش خانگی این سوال را ایجاد میکند که چگونه چنین محصولاتی با جواز رسمی وزارت ارشاد اسلامی ایران به طور گسترده توزیع شده و در اختیار مردم قرار میگیرد؟ در این بین برخی فیلمهای داخلی نیز در پردهدری و القائیات مخرب دست کمی از آثار غربی ندارند، کافی است در نظر گرفته شود اگر فیلمی مسالهدار و سرشار از نکات غیراخلاقی در یک جمع خانوادگی دیده شود یا به مدد سیستم حملونقل عمومی کشور که در اتوبوسهای بینشهری به پخش آثار سینمایی مبادرت میکند، در یک اتوبوس که به نوعی جزو فضای عمومی جامعه است، به نمایش درآید، چه اثرات مخربی دارد. عدهای بهاصطلاح سینماگر برای دفاع از طبقه هنرمندنمایانی که متهم هستند به فساد و نادیده گرفتن منافع ملی و مصالح جامعه، اثری هنری روانه بازار میکنند که بهراحتی بسیاری از پردههای حیا را در جامعه دریده و در کمال آزادی، عقدههای سیاسی و اعتقادی و نیز سبک زندگی دستاندرکارانش را فریاد میکشد. به عبارت بهتر معضل جاری تنها رواج از هم گسیخته آثار فرهنگی تولیدی غرب نیست بلکه معضل بزرگتر، آثار سینمایی وطنی است که در ژانرهای مختلف تولید میشوند، از کمدیهای سخیف گرفته تا فیلمهای متعلق به سینمای اجتماعی، سینمایی که در ۳۷ سال گذشته هیچگاه تعهد خود را به حفظ منافع ملی و مصالح فرهنگی اثبات نکرده است و در سالهای اخیر، سازندگان این دست آثار دریافتهاند که با اندک رعایتی در حجاب بازیگران زن، میتوانند اثر خود را در شبکه خانگی توزیع کرده و شکست در گیشه را تا حدودی جبران کنند. ارسال به دوستان
حرکت چراغ خاموش سینماها برای نمایش فیلمهای خارجی
یک بام و چند هوا!
گروه فرهنگ و هنر: پردیسهای سینمایی نمایشدهنده فیلمهای خارجی در تهران و برخی کلانشهرها، اطلاعات مربوط به فیلمهای خارجی و سانسهای نمایش این فیلمها را از سایت خود حذف کردند. به موجب این گزارش، پردیسهای سینمایی کورش و قلهک در تهران و نیز هویزه مشهد از علاقهمندان تماشای فیلمهای خارجی دعوت کردهاند فرم عضویت در باشگاه فیلم پردیس را پر کنند و از این پس اطلاعات مربوط به هر فیلم را از پروفایل شخصی خود دریافت کنند. در همین رابطه سایت سینما تیکت این اطلاعیه را روی سایت خود قرار داده است: «به استحضار خریداران و علاقهمندان به سینماتک و فیلمهای خارجی، انیمیشن و سهبعدی میرساند از این پس برای مشاهده سانسها و خرید بلیت این فیلمها در سینماتیکت باید عضو باشگاه مشتریان شوید و اگر قبلا عضو بودید باید به پروفایل خود وارد شوید». اینها نمونهای از اقدامات مشکوک است برای پنهان کردن اکران فیلمهای خارجی در سینماهای کشور؛ مسالهای که وجود یا عدم وجود آن بارها در محافل سینمایی و نزد صاحبمنصبان مطرح شده و گروهی اکران فیلمهای مناسب خارجی را گزینهای مطمئن در رونق اکران سینماها میدانند و برخی حضور آثار خارجی را دامن زدن به وضعیت ناگوار فروش فیلمهای داخلی مطرح میکنند. مسالهای که در زمینه اقتصادی هم با ورود محصولات وارداتی میتواند منجر به پاشنه آشیل ساختههای داخلی شود. اما مساله مهم در نمایش و پخش آثار خارجی عدم خرید رایت فیلمهای خارجی به شکلی قانونی بوده که چه به لحاظ کیفیت آثار به نمایش درآمده و چه نحوه کنترل لازم درباره ورود این محصولات، گزارههای ابهامآمیزی را برای مصرفکننده به جا خواهد گذاشت و حتی گاه شاهد توزیع بدون مجور فیلمهایی در زمینه انیمیشن در بازار هستیم. از طرفی شرایط مبهم پخش و عرضه محصولات خارجی در سطح کشور به نحوی تردیدآمیز دنبال میشود که در این چرخه ناهمگون، اتحادیه صنفی موسسات ویدئورسانه چند روز پیش از سیاست دوگانه نمایش فیلمهای روز سینمای جهان بدون خرید رایت در پردیسهای سینمایی و ممنوعیت آن در نمایش خانگی طی 9 ماه گذشته انتقاد کرده بود. اتحادیه شرکتهای ویدئورسانه ایران در اطلاعیه فوق، مراتب اعتراض و ناخرسندی خود را از رفتار و سیاست دوگانه سازمان سینمایی درباره اکران فیلمها و انیمیشنهای خارجی در برخی سالنهای سینما و ممنوعیت عرضه آنها در شبکه نمایش خانگی اعلام کرد. حالا با رویههای متضاد در اتخاذ تصمیمات این سوال مطرح میشود که چه ارادهای در پس تصمیمات اینچنینی وجود دارد که از ورود یک فیلم انیمیشن به بازار نمایش خانگی به بهانه نداشتن رایت جلوگیری به عمل میآید اما همین فیلم با چراغ سبز رسمی سازمان سینمایی به طور آزادانه در سالنهای سینمای کشور با زبان اصلی، زیرنویس یا دوبله شده به روی پرده میرود؟ آیا الزام خرید رایت فیلمهای خارجی صرفا باید برای شبکه نمایش خانگی صورت گیرد و سایر بخشها چنین الزامی را ندارند؟ و اصلا چه سیاست روشنی در قبال نمایش و عرضه آثار خارجی در کشور وجود دارد؟ ارسال به دوستان
انتشار فراخوان ششمین جشنواره مردمی فیلم عمار
دبیرخانه جشنواره مردمی فیلم عمار، فراخوان ششمین دوره این جشنواره را در 8 موضوع و 5 بخش منتشر کرد. به گزارش «وطن امروز»، ششمین فراخوان جشنواره مردمی فیلم عمار با موضوعات «تاریخ معاصر ایران»، «فتنه سال 88»، «بیداری اسلامی و جهانی»، «نقد درون گفتمانی»، «جنگ نرم» و «اقتصاد مقاومتی» منتشر شد. همچنین «ایران و آمریکا» و «حادثه هفتم تیر» موضوعات ویژه ششمین دوره جشنواره هستند. متقاضیان شرکت در جشنواره میتوانند آثار خود را در 5 بخش، «فیلم»، «لوح نگار، نقد و پژوهشهای سینمایی»، «گرافیک»، «بازیهای رایانهای» و «فیلم ما»، از تاریخ 25 شهریور تا 25 آبان، با مراجعه به تارنمای AmmarFilm.ir ارسال کنند همچنین باید اصل آثار را حداکثر تا تاریخ 30 آبان به دبیرخانه جشنواره بفرستند. ارسال به دوستان
اخبار
جشن بزرگ خانه سینما بدون حضور وزیر ارشاد! ارسال به دوستان
رویدادها
فراخوان نمایشگاه بینالمللی تصویرسازی از ارسال به دوستان
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|