گروه بین‌الملل: هفته گذشته باراک اوباما و رائول کاسترو  عادی‌سازی روابط ایالات متحده با کوبا را کلید زدند، با این وجود شکستن طلسم 50 ساله در 2 سوی خلیج خوک‌ها دیگر مانند گذشته یک تابوی سیاسی و بین‌المللی، حتی در داخل دو کشور محسوب نمی‌شود. روسای‌جمهور آمریکا و کوبا، چهارشنبه پیش در یک گفت‌وگوی تلفنی از تغییر سیاست‌های دو کشور در قبال همدیگر گفتند اما  در حالی که فیدل کاسترو، نماد انقلاب کوبا از فرط پیری منزوی شده، با سقوط نظامات کمونیسم و همچنین فاصله گرفتن آمریکا از نقش یک ابرقدرت، دیگر نمی‌توان آشتی هاوانا و واشنگتن را یک دستاورد مهم برای اوباما محسوب کرد. در عوض می‌توان آن را نتیجه شکست سیاست تحریم کاخ سفید علیه دشمنانش در صورت پیروی نکردن دیگر کشورها از این تحریم‌ها دانست، اتفاقی که در دهه‌های گذشته برای کوبا روی داد و فیدل کاسترو موفق شد با ایجاد ارتباط خوب حتی با همپیمانان آمریکا، تا حدود زیادی این جزیره استراتژیک دریای کارائیب را از انزوا خارج کند، اگرچه این به معنای یافتن حامیانی به قدرتمندی بلوک شرق فروپاشیده نبود. اوباما پس از گفت‌وگوی تلفنی با رائول کاستر، رئیس‌جمهور کوبا و برادر فیدل، بلافاصله سعی کرد عادی‌سازی روابط تیره  50 ساله را یک دستاورد بزرگ دیپلماتیک برای خود معرفی کند و در سخنرانی چهارشنبه‌اش خطاب به مردم 2 کشور اعلام کرد: «گفت‌وگوهای فوری را با دولت کوبا آغاز  و دوران جدیدی از روابط با کوبا را شروع خواهیم کرد». اما همین سخنرانی ظاهرا افتخارآمیز مستاجر کاخ سفید حاکی از شکست نظام تحریم‌ها علیه یک جزیره کوچک در یک قدمی سواحل شرقی آمریکا بود، به عبارت دیگر حرکت اوباما برای برداشتن تحریم‌های کوبا آن هم در حالی که کاخ سفید پیش‌رو بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها علیه ایران و روسیه است، خود به معنای پیش‌بینی شکست روند فعلی دیپلماسی فشار بر دشمنان است. اوباما اعتراف کرد: «هیچ کشور دیگری به ایده تحریم‌هایی که علیه کوبا اعمال کردیم نپیوسته و این تحریم‌ها تاثیر کمی داشته است. سیاست آمریکا در قبال کوبا قبل از آنکه خیلی از ما به‌دنیا بیایم اعمال شده است. 50 سال می‌گذرد و برادران کاسترو همچنان بر کوبا حکومت می‌کنند. هم اکنون زمان رویکرد جدید به کوباست و سیاست انزوای کوبا جواب نداد. آمریکا آماده است شاهد حضور کوبا در نشست کشورهای قاره آمریکا باشد. ما نباید اجازه دهیم تحریم‌های آمریکا بار بیشتری بر شهروندان کوبایی که ما به دنبال کمک کردن به آنها هستیم، اضافه کند». رئیس‌جمهور آمریکا همچنین با اعلام اینکه «پاپ با من و رائول کاسترو برای حل موضوع آلن گراس ارتباط داشته است»، وعده داد: «من با کنگره به صورت صادقانه و جدی درباره برداشتن تحریم‌ها علیه کوبا مذاکره می‌کنم».  او همچنین خبر داد به جان کری دستور داده‌ است که فورا مذاکرات با کوبا را برای از سرگیری روابط سیاسی با این کشور آغاز کند.  اما او حتی از اینها هم فراتر رفت و عملا شعار دیپلماسی خود را نقض کرد و گفت: «ما درباره رویکرد خود در قبال کوبا به عنوان کشور حامی تروریست تجدیدنظر می‌کنیم.» اما آیا این به معنی تجدید نظر آمریکا درباره اتهام‌های کاخ سفید علیه تمام کشورهایی است که به بهانه‌های مختلف مورد تحریم یا توبیخ آمریکا قرار می‌گیرند؟ اوباما در پایان خطاب به کوبایی‌ها گفت: «ما نمی‌توانیم تاریخ را پاک کنیم اما شما باید قادر باشید که زندگی عزتمندی داشته باشید». البته پیش از این حرف‌ها رسانه‌ها به نقل از مقامات آمریکایی اعلام کرده بودند در یک توافق مذاکره شده که طی 18 ماه گذشته و طی گفت‌وگوهای محرمانه که اکثرا در کانادا و با تشویق پاپ فرانسیس برگزار می‌شده، آمریکا و کوبا با پایان خصومت میان دو کشور موافقت کرده‌ بودند.
سفر اوباما به هاوانا
در همین رابطه سخنگوی کاخ سفید سفر احتمالی رئیس‌جمهور آمریکا را به کوبا رد نکرد. جاش ارنست در کنفرانس خبری خود پس از سخنرانی اوباما گفت: «چیزی تاکنون پیش‌بینی نشده است اما من سفر رئیس‌جمهور به کوبا را رد نمی‌کنم. اگر رئیس‌جمهور فرصتی برای سفر به کوبا داشته باشد آن را از دست نخواهد داد». دیگر منابع دیپلماتیک آمریکا نیز از احتمال بازگشایی قریب‌الوقوع سفارت ایالات متحده در هاوانا خبر داده‌اند.
تفاوت‌های کلیدی ایران و کوبا
اما شبکه سعودی «العربیه» پنجشنبه گذشته در گزارشی تحلیلی  تحت عنوان «بعید است ایران کوبایی دیگر برای اوباما باشد» به این رویداد سیاسی واکنش نشان داد و آورد: «با وجود اعلام تاریخی عادی‌سازی روابط بین آمریکا و کوبا، فرض این مورد درباره ایران با توجه به سیاست‌های این کشور در منطقه و جریان مذاکرات هسته‌ای بعید است». به گزارش فارس، کوبا دیگر پایگاه کمونیست در نیمکره غربی زمین محسوب نمی‌شود. همچنین رفتار کوبا و افزایش ارتباط با کشورهای غربی و اتحادیه اروپا بسیار متفاوت با رفتار تهران است. از دیدگاه نویسنده العربیه، کوبا با حضور در اکثر نشست‌ها به رهبری آمریکا و کشورهای غربی از سال 1991 به این سو رفتار متفاوت با ایران را در پیش گرفت. این در حالی است که ایران جهت‌گیری کاملا متفاوتی را نسبت به هاوانا دارد و این مساله از سوریه و عراق گرفته تا یمن و بحرین قابل رویت است.ا یران به عنوان مثال، در 2 نشست‌ حل بحران‌های خاورمیانه به رهبری آمریکا که در ژنو سوییس برگزار شد، شرکت نجست و در نتیجه این رفتار، هرگونه تلاش اوباما برای عادی‌سازی روابط با ایران بغرنج شده است. دیگر تفاوت در این مساله نگاه متحدان آمریکا در اعمال تحریم‌ها علیه ایران و کوباست که در این زمینه تحریم علیه ایران حمایت حداکثری متحدان آمریکا را در بر داشت. از نگاه  العربیه همچنین دیگر تفاوت مهم موجود بین ایران و کوبا تفاوت‌های تفکری - عقیدتی رهبران ایران و کوباست: «آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب ایران بر مواضع ضد غربی خود که پایه‌های انقلاب اسلامی این کشور از سال 1979 میلادی به این سو را شکل می‌دهد، استوار است و در ایران هیچ علامتی همانند آنچه در کوبا اتفاق افتاد به چشم نمی‌خورد. همچنین هنوز 4 نامه اوباما به رهبری ایران بدون پاسخ مانده است و در محکومیت اسرائیل از سوی مقام‌های ایرانی تغییری ایجاد نشده است». در انتهای این گزارش تحلیلی آمده است: «قیاس کوبا و ایران با توجه به رفتارهای این دو کشور که متفاوت از هم است، درست نیست. برای اوباما کوبا در دسترس‌ترین گزینه است تا همانند «ریچارد نیکسون» رئیس‌جمهور وقت آمریکا که رابطه واشنگتن با چین را در سال 1972  برقرار کرد، رابطه با آن برقرار شود. این در حالی است که سران قدرتمند ایران هیچ تغییر خاصی را در رویکردهای‌شان از خود بروز نداده‌اند».

گروه بین‌الملل: گزارش مستقیم شبکه الجزیره از یک پایگاه اشغال شده ارتش سوریه توسط تروریست‌های تکفیری و پخش تصاویری مشمئزکننده و غیرانسانی مثل سر بریدن توسط این شبکه قطری، دنیا را مبهوت کرده است. 2 پادگان نظامی «وادی الضیف» و «الحامدیه» واقع در شرق و جنوب شهر «معره النعمان» در جنوب استان ادلب سوریه، در پی هجوم گسترده عناصر جبهه‌النصره و گروه‌های همپیمان آن بالاخره به اشغال تروریست‌های تکفیری درآمد. به گزارش مشرق نیوز، این دو پادگان در 11 ماه گذشته تحت محاصره کامل تروریست‌های تکفیری بوده و به‌طور روزانه هدف ده‌ها فروند موشک و خمپاره و گلوله توپ سنگین تروریست‌های مستقر در اطراف آن قرار داشت. امدادرسانی به بیش از 800 نظامی مستقر در آنها تنها از طریق ارسال بسته‌های مواد غذایی و دارویی از طریق هوایی صورت می‌پذیرفته است. مهم‌ترین بازتاب‌دهنده عملیات گروه تروریستی جبهه النصره علیه پادگان‌های ارتش سوریه در جنوب استان ادلب، شبکه تلویزیونی الجزیره قطر بوده است. کشور قطر خود یکی از 3 راس اصلی حامی تروریسم تکفیری در منطقه خاورمیانه است. در این میان بازوی رسانه‌ای خاندان سلطنتی حاکم بر این کشور یعنی «شبکه تلویزیونی الجزیره» از زمان تاسیس در سال 1996 تاکنون یکی از بزرگ‌ترین حامیان گروه‌های تروریستی تکفیری در منطقه خاورمیانه بوده است. در پی بروز بحران نظامی در سوریه، شبکه الجزیره به پوشش گسترده فعالیت‌ها و جنایات گروه‌های تروریستی– تکفیری بین‌المللی پرداخته است. اوج همکاری و همدستی این شبکه حامی تروریسم در منطقه را می‌توان پخش گزارش‌های مکرر و مستقیم از اردوگاه نظامی گروه تروریستی– بین‌المللی جبهه النصره (شعبه رسمی القاعده در سوریه) در حاشیه عملیات نظامی علیه پادگان‌های وادی الضیف و الحامدیه واقع در جنوب استان ادلب سوریه دانست که طی آن خبرنگار شبکه الجزیره از شیوه کشتار سربازان ارتش کشور سوریه به‌دست تروریست‌های تکفیری گزارش‌های مبسوطی منتشر کرده‌ است. در کنار پخش گزارش‌های میدانی، اقدام این شبکه در پخش زنده مصاحبه فرمانده ارشد گروه تروریستی النصره در نبردهای منجر به اشغال این دو پادگان نظامی خود مهر تاییدی بر همدستی و شریک بودن الجزیره در جنایات تروریست‌ها علیه ملت سوریه ارزیابی می‌شود.
هلاکت دستیار البغدادی
مقامات عراقی مرگ یکی از دستیاران مهم سرکرده داعش و یکی از فرماندهان نظامی وی در حملات هوایی در شمال عراق را تایید کرده‌اند. در این حمله یکی از دستیاران ابوبکر البغدادی که به ابراهیم السامرائی معروف است و 2 تن از فرماندهان نظامی عالیرتبه و میان‌رتبه‌ داعش نیز کشته شدند. مقامات عراقی همچنین اعلام کردند عملیات آنها در حال تضعیف ساختار فرماندهی این گروه تروریستی در عراق است.

گروه بین‌الملل: اردن چهارشنبه گذشته به نمایندگی از کشورهای عربی رسما پیش‌نویس قطعنامه‌ای را تقدیم شورای امنیت سازمان ملل متحد کرد که در آن پایان یافتن اشغال سرزمین‌های فلسطینی توسط اسرائیل تا پایان سال 2017 و صلح  بین اسرائیل و فلسطینیان ظرف مدت یک سال درخواست شده است. پیش‌نویس قطعنامه فلسطینی رسما در اختیار شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفته و این بدین معنی است که این پیش‌نویس ممکن است تا چند روز آینده به رای گذاشته شود اما بدین معنی نیست که حتما چنین اتفاقی خواهد افتاد. دیپلمات‌ها می‌گویند مذاکرات درباره این متن ممکن است چند روز یا چند هفته طول بکشد. در پیش‌نویس قطعنامه فلسطینی قبلی که ماه اکتبر به‌طور غیررسمی در اختیار شورای امنیت سازمان ملل متحد قرار گرفته بود پایان یافتن اشغالگری اسرائیل تا نوامبر سال 2016 درخواست شده بود اما آمریکا و برخی دیگر از کشورها آن را غیرقابل قبول خوانده بودند. به هر حال قطعنامه اخیر نیز بخت اندکی برای تصویب شدن دارد. احتمال زیادی وجود دارد که آمریکا از امتیاز وتوی خود برای رد این قطعنامه استفاده کند.  واشنگتن از زمان تاسیس سازمان ملل تاکنون 79 بار از وتو استفاده کرده است که 30 مورد آن علیه مساله فلسطین صورت گرفته است. مقامات فلسطینی اعلام کرده‌اند با وجود تهدید وتوی آمریکا، به تلاش‌های خود ادامه می‌دهند. روسیه که در سال 2012  به نفع کشور مستقل فلسطین در سازمان ملل رای داد، می‌گوید خواسته‌های فلسطین را درک و از آن حمایت می‌کند. وزیر خارجه روسیه در این‌باره گفت خواسته فلسطینی‌ها منطقی است. طرح پیش‌نویس این قطعنامه در شورای امنیت سازمان ملل قانونی است و ما نمی‌توانیم کاری به غیر از حمایت از آن انجام دهیم. از سوی دیگر، مجمع عمومی سازمان ملل، دیروز با اکثریت آرا پیش‌نویس قطعنامه «حق مردم فلسطین در تعیین سرنوشت خود» را تصویب کرد که این اقدام در پی رای مثبت 180 کشور به این پیش‌نویس صورت گرفت. رژیم صهیونیستی، آمریکا، کانادا، جزایر مارشال و چند کشور دیگر به این پیش‌نویس رای منفی و 4 کشور کامرون، تونگا، سودان جنوبی و پاراگوئه به آن رای ممتنع دادند. این قطعنامه بار دیگر بر حق ملت فلسطین در تعیین سرنوشت خود از جمله حق داشتن یک دولت مستقل تاکید کرد و از همه کشورها، سازمان‌های بین‌المللی و آژانس‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل خواست همچنان به حمایت از مردم فلسطین و کمک به آنان برای نیل به حقوقشان ادامه دهند. قطعنامه یاد شده باردیگر ساخت دیوار حایل در فلسطین را محکوم کرده و آن را مانع بزرگی بر سر راه حق تعیین سرنوشت ملت فلسطین دانست.
 

مهدی محمدی: بسیار دشوار است فرض کنیم اتفاقی که روز چهارشنبه در دانشگاه تهران رخ داد، کاملا تصادفی بوده است. در روزی که  تیم مذاکره‌کننده ایران در ژنو در حال مذاکره بود، انجمن اسلامی دانشگاه تهران که به طور سنتی به محمد خاتمی و حزب منحله مشارکت نزدیک است، جلسه‌ای برگزار کرد و در آن از قول 3 استاد دانشگاه – که از قضا هیچ کدام از آنها سابقه علمی و پژوهشی درخشانی ندارند - سعی شد مخاطبان خود را متقاعد کنند دانش هسته‌ای یک دانش بی‌ارزش است.
ادبیات تولید‌شده از سوی این 3 تن، در واقع مضحک‌تر از آن است که ارزش بحث کردن داشته باشد. بویژه اینکه به یاد بیاوریم یکی از آنها فردی است که چندی پیش به حمایت از اسرائیل برخاست و دیگری، همان کسی است که در مجلس ششم، نظام جمهوری اسلامی را متهم به پنهانکاری در موضوع هسته‌ای کرد، آن هم در شرایطی که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هم چنین ادعایی نداشت و هنوز هم ندارد. به عبارت دیگر این نماینده مجلس در سخنان خود از ماموریتی که اسرائیلی‌ها به آژانس داده بودند هم فراتر رفت و ادعایی را بیان کرد که جز منافقین فرد دیگری هوادار آن نبود.
حالا این افراد یک بار دیگر به میدان آمده و سعی کرده‌اند مواضع یک دهه پیش‌شان را بازتولید کنند.  البته چندان دلیلی ندارد که برای پاسخ دادن به ادعاهای کسانی مانند صادق زیباکلام و احمد شیرزاد وقت خود را تلف کنیم ولی چند اشاره کوتاه شاید بی‌وجه نباشد. شیرزاد در این جلسه گفته است ایران هیچ چیز در زمینه دانش هسته‌ای به دست نیاورده است! جمله خوشمزه دیگر او این است که گفته است نمی‌داند چه تفاوتی میان یک ماشین سانتریفیوژ و 10 هزارتای آن وجود دارد!
صادق زیباکلام هم خواسته است یکی از آن 250 تخصصی را که گفته می‌شود همزمان با صنعت هسته‌ای و در دل آن رشد می‌کند، به او نشان دهند.
بدون اینکه هدف پرداختن به جزئیات باشد، صرفا به این موضوع اشاره می‌کنم که 3 دسته استدلال در مقابل این مدل از انکار بدیهیات قابل طرح است:
1- دسته استدلال اول مربوط به این است که مرجع تشخیص اینکه یک کشور صاحب فناوری هسته‌ای هست یا نه و اگر هست تا چه حد در این حوزه پیشرفت کرده آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است نه یک استاد فیزیک در آستانه بازنشستگی که جزوات درسی‌اش را هم در 2 دهه گذشته تغییر نداده است. از فردی مانند احمد شیرزاد که اساسا متخصص مهندسی هسته‌ای نیست و هرگز به طور نظام‌مند درباره جنبه‌های فنی و سیاسی این موضوع کار نکرده، نباید تعجب کرد که حتی یک بار یکی از گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درباره برنامه هسته‌ای ایران را نخوانده باشد. در شرایطی که آژانس مکررا و در اسناد متعدد تایید کرده ایران یکی از برترین دارندگان دانش و فناوری هسته‌ای بویژه چرخه سوخت در جهان است، آیا دیگر اهمیتی دارد که قضاوت فردی مانند شیرزاد – که یکی از مسؤولان سازمان انرژی اتمی سال‌ها قبل به من گفت پس  از چانه‌زنی بسیار بضاعت علمی بر عهده گرفتن حتی یکی از پروژه‌های این سازمان را هم در خود ندید - چه باشد؟
2- دسته استدلال دوم مربوط به مجموعه اعترافات مقام‌های آمریکایی و اسرائیلی درباره عمق پیشرفت‌های فنی ایران است. از همه جالب‌تر، این است که همین حالا وقتی مقام‌های دولت آمریکا می‌خواهند با حمله نظامی اسرائیل به برنامه هسته‌ای ایران مخالفت کنند مهم‌ترین استدلالی که مطرح می‌کنند این است که این دانش در ذهن جوانان و دانشمندان ایرانی بومی شده و هیچ دانشی را نمی‌توان با بمباران از بین برد. خب! این چگونه پیشرفتی است که اوباما و نتانیاهو را از حمله به ایران بازداشته ولی احمد شیرزاد حتی قادر به دیدن آن هم نیست؟ آیا نباید نتیجه گرفت ایراد از چشم‌های ایشان است؟
3- دسته استدلال سوم مربوط  است به میزان امتیازهایی که غرب حاضر است در ازای دست برداشتن از فناوری غنی‌سازی به ایران اعطا کند. اگر این فناوری آنطور که شیرزاد و دوستانش عقیده دارند تا این حد عقب مانده و بی‌ارزش بود، چرا باید اربابان آمریکایی آنها حاضر می‌شدند این حجم از امتیازها را برای دست برداشتن از آن پیشنهاد کنند یا در واکنش به اصرار ایران به حفظ آن چنین فشارها و محدودیت‌های عظیمی را بر ایران تحمیل کنند؟ اگر یک ماشین با 10 هزار ماشین تفاوتی ندارد، چرا باید تیم مذاکره‌کننده ایران برای 100 ماشین بالاتر یا پایین‌تر، یک سال چانه بزند؟ باز به همان نتیجه سابق می‌رسیم. تمام سرویس‌های اطلاعاتی، اندیشکده‌ها و دانشگاه‌های غربی می‌گویند ایران راه طولانی را در زمانی کوتاه طی کرده اما احمد شیرزاد می‌گوید کلا خبری نیست، چرا که اساسا نمی‌داند خبر کدام است و کدام نیست!
فقط توجه به همین 3 دسته استدلال کافی است که دریابیم سخن اصلی امثال شیرزاد آنی نیست که می‌گویند بلکه اعتراض واقعی آنها در واقع به این است که چرا ایران بدون اجازه آمریکا یک فناوری پیشرفته را توسعه داده و به این سبب نظم جهانی مطلوب آمریکا را به هم ریخته است. به عبارت دیگر این مخالفت به نیابت از آمریکا انجام می‌شود نه از موضع یک دانشمند و هدف هم دفاع از منافع آمریکاست بدون توجه به اینکه منافع و آینده ایران در این میان به چه سرنوشتی گرفتار می‌شود. آنچه تا اینجا به آن پرداختیم در واقع بخش کم‌اهمیت این بحث است. آنچه بی‌نهایت مهم‌تر است این است که بپرسیم دولت محترم و تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای چرا تا امروز در مقابل این سخنان ساکت مانده‌اند؟ دوستان دولت و شخص آقای رئیس‌جمهور که تا امروز هرگونه انتقاد از مذاکرات را به حساب تضعیف توطئه‌گرانه تیم مذاکره‌کننده گذاشته و تندترین مواضع را در قبال آن گرفته‌اند، چرا در مقابل چنین سخنانی که بدون تردید تضعیف‌کننده موضع مذاکراتی هر کسی است که بخواهد درباره ارزش فناوری هسته‌ای در ایران چانه بزند، ساکت مانده‌اند؟ آیا این سکوت بدان معناست که برخی آقایان هم در دل همین موضع را دارند یا اینکه انتقاد صرفا زمانی آزارشان می‌دهد که از جانب اصولگرایان و انقلابیون باشد و دیگران هر چه گفتند، گفتند؟!
موضع دولت در مقابل این سخنان روشن خواهد کرد اساسا چقدر برای برنامه هسته‌ای ارزش قائل است و از موضع قدرت مذاکره می‌کند.

گروه بین‌الملل: سایت ویکی‌لیکس که به انتشار اسناد محرمانه دولت آمریکا مشهور است، بتازگی سندی از سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) منتشر کرده که در آن چگونگی عملیات ترور شخصیت‌های سیاسی و نظامی تشریح شده است. روزنامه الاخبار لبنان با همکاری ویکی‌لیکس این گزارش محرمانه را با عنوان «عملیات هدف‌های بسیار باارزش، چگونه ابزاری فعال برای مبارزه با شورش شود؟» منتشر کرد و توضیح داد که این گزارش بخشی از گزارش‌های سریالی محرمانه تهیه شده توسط محققان سیا است که در آن چگونگی مقابله با جنبش‌های شورشگر علیه ارتش آمریکا یا دولت‌های متحد آمریکا شرح داده شده است. در این گزارش محرمانه تشریح شده است که چگونه می‌توان از شر «اهداف بسیار باارزش» یعنی سران جنبش‌های سیاسی و نظامی خلاص شد که ترور آنها می‌تواند تاثیری جدی بر مسیر جنبش‌های ضدآمریکایی بگذارد. تعبیر «عملیات هدف‌گیری بسیار باارزش» عملا تعبیری آکادمیک اما آغشته به «ترور» است که در اینجا به کار رفته. شیوه‌های این عملیات، در کنار مساله ترور از حیث نظری و طبق گفته این گزارش، شامل «ابزارهای غیرمرگبار» نیز می‌شود، مانند بازداشت و ربایش یا حتی دادن مشوق‌ و معامله‌کردن‌ با هدف نفوذ به صفوف شورشیان. بیشتر نمونه‌های بیان شده در این گزارش، از ایرلند شمالی گرفته تا عراق، لیستی از عملیات کشتار و ترور سران شبه‌نظامیان و حتی جنبش‌های ملی‌گراست. طبق تعریف این گزارش، اهداف باارزش، «افراد و شبکه‌هایی هستند که حذف یا به حاشیه‌راندن آنان سبب تضعیف تاثیر گروهی شورشی به شکلی نامتناسب می‌شود». در این گزارش، تفاوتی میان سران نظامی، سیاسی یا مدنی نیست. اهدافی که گزارش سازمان سیا برای نمونه آورده است، سرکردگان طالبان و ابومصعب الزرقاوی را در همان گروهی دسته‌بندی کرده که سخنگوی «ارتش آزادیبخش تامیل»‌را گذاشته یا احمد بن بلا، رهبر سیاسی (میانه‌رو) و ادبا و رسانه‌ای‌هایی در جنبش‌های ملی فلسطینی مانند شهید کمال ناصر را در آن گنجانده است. تنها معیار، «موثر بودن» حمله و تأثیرهای متعدد آن بر خاموش کردن شورش است. هدف گزارش، تجهیز ارتش آمریکا و اطلاعات آن به مکانیزم «عملیاتی» است جهت اتخاذ تصمیم در عملیات «برچیدن» تا عملیات ترور که کاملا موثر باشد و اثرات معکوس برجای نگذارد. بخشی از گزارش سیا به مساله «خلاصی» از سران و کادر جنبش‌های ضد آمریکایی می‌پردازد و درباره نحو ترور و خلاص شدن از آنان توصیه‌هایی ارائه می‌کند. در این بخش، کشتار و بررسی آن مانند هر موضوع آکادمیک دیگر، با خونسردی بررسی می‌شود. شیوه بررسی، تطبیقی و براساس مقایسه عملیات‌های ترور در دهه‌های گذشته است و در پایان نتیجه‌گیری می‌شود بهترین راه ترور سران جنبش‌ها چیست. در این گزارش به عملیات‌هایی که تاثیر زیاد یا کم بر سرنوشت جنبش ضدآمریکایی گذاشته است اشاره شده و نمونه نخست آن «سازمان راه روشنایی‌بخش» در پرو است که این جنبش را فورا از پای در آورد و نمونه دوم ترور سران جنبش‌های مقاومت فلسطین مانند حماس بین سال‌های 2000 تا 2002 است که قدرت و همبستگی این جنبش‌ها را افزایش داده است و حتی سبب تقویت حمایت مردمی از آنان شده است. نکته مهم دیگر در این گزارش، عملکرد دستگاه اطلاعاتی اسرائیل و عملیات‌های خارجی آن است. دستگاه‌های اطلاعاتی که مورد ستایش و تمجیدهای اغراق‌آمیز رسانه‌های آمریکایی و حتی سینمای هالیوود است. عملکرد این دستگاه‌ها در پایین لیست این گزارش محرمانه است. موفق‌ترین نمونه، نمونه ترورهای آمریکایی در پرو و کلمبیا بود به طوری که عملیات‌های ترور که از سال 2007 افزایش یافت و البته با حمایت مالی و تسلیحاتی آمریکا بود، توانست سازمان فارک را تا حد زیادی تضعیف کند. در مقابل، ترورهای اسرائیل، در همه مراحل کاملا ناکام بوده یا نتایج عکس به بار آورده به طوری که به امنیت رژیم اسرائیل صدمه زده است. چه آن ترور‌هایی که علیه جنبش‌های سکولار فلسطین در دهه 70 مانند فتح و الجبهه‌الشعبیه و نظایر آن انجام شده چه ترور‌هایی که علیه حماس و حزب‌الله در دهه 90 عملی شده است. طبق معیارهای این گزارش، ترورهای اسرائیل ناکام بوده است. تهیه‌کنندگان این گزارش به سازمان فتح ‌اشاره می‌کنند که در دهه 70 ساختار رهبری مرکزی خوبی داشت که تا حد زیادی بر این شخصیت‌های رهبر خود متکی بود و می‌شد با عملیات‌های هوشمندانه ترور، آن را تضعیف کرد اما بیشتر عملیات‌های ترور خارجی موساد علیه این سازمان شکست خورد و بیشتر کسانی ترور شدند که جایگاهی نداشتند. ویکی‌لیکس با انتشار این گزارش محرمانه آمریکایی، نه‌تنها نشان داد آمریکایی‌ها چطور حذف رقبا و دشمنان در نقاط مختلف دنیا را تئوریزه می‌کنند و عملیات ترور را به «علمی نظامی» تبدیل می‌کنند، بلکه نشان داد چگونه ترور در سیاست آمریکا نهادینه شده است. در این گزارش با آنکه کارشناسان اذعان کرده‌اند بسیاری از ترورها، نتیجه دلخواه را دربر نداشته و حتی گاهی نتیجه عکس داده است اما این کارشناسان آمریکایی نه‌تنها به کاهش یا حذف این شیوه یا بازنگری در آن توصیه نمی‌کنند بلکه توصیه می‌کنند باید عملیات‌های ترور را «هوشمندانه‌تر» و مؤثرتر از قبل انجام داد. این گزارش بر ترور سران سرسخت‌تر و خشن‌تر (از دید آمریکا) تأکید می‌کند تا به گفته آنان میانه‌روترها تقویت شوند تا امکان سازش سیاسی افزایش یابد.

وعده پوتین به سید حسن
روزنامه «الانبا» کویت با اشاره به سفر اخیر میخائیل بوگدانف، فرستاده ویژه رئیس‌جمهور روسیه به لبنان، نوشت هدف اصلی سفر او به لبنان، دیدار با سیدحسن نصرالله بود. او در دیدارش با نصرالله پیام بسیاری مهمی از ولادیمیر پوتین به وی منتقل کرد. پیش از این رسانه‌ها خبر داده بودند پوتین پیام داده است که روسیه برای کمک تسلیحاتی به حزب‌الله آماده است؛ خبری که از طرف مقامات رسمی روسیه و حزب‌الله نه تایید شد، نه تکذیب. الانبا به نقل از منابعی افزود هدف اصلی بوگدانف از سفر به لبنان، دیدار با سیدحسن نصرالله بود.

محاصره سنجار شکسته شد
یک مقام امنیتی کردستان عراق اعلام کرد در عملیات گسترده نیروهای پیشمرگه که با حمایت هوایی صورت گرفت، روز پنجشنبه محاصره کوه‌های سنجار که چند هفته به طول کشیده بود، شکسته شد. پس از بیرون راندن داعش از شهر سنجار، کوه‌های سنجار در برهه اخیر تحت محاصره تروریست‌های داعش بود و این منطقه شاهد چندین حمله گسترده این گروه تروریستی بوده است. در ماه‌های گذشته حمله داعش باعث آوارگی هزاران ایزدی در کوهستان‌های سنجار شد و بسیاری از کودکان به دلیل نبود آب و غذا جان دادند.

انفجار مرگبار در یمن
شهر حدیده واقع درساحل دریای سرخ، صبح پنجشنبه شاهد انفجار 2 خودروی بمبگذاری شده علیه مواضع حوثی‌ها بود که 15 کشته و زخمی بر جای گذاشت. به نظر می‌رسد گروه تروریستی القاعده مسؤول انفجار 2 خودرو علیه حوثی‌ها پس از گذشت یک روز از تسلط جنبش انصارالله (حوثی‌ها) بر بندر حدیده، دومین بندر بزرگ یمن باشد.  این حادثه پس از آن رخ داد که خالد محفوظ بلحاح، نخست‌وزیر یمن آمادگی دولت خود را برای واگذاری مسؤولیت اداره کشور به حوثی‌ها بدون هیچگونه پیش‌نویس قانون اساسی اعلام کرد.

دومین حادثه خونین در استرالیا
پلیس استرالیا از کشف اجساد ۸ کودک و نوجوان که گفته می‌شود درپی چاقوکشی مخوفی در منزلی در شهر کایرنز در شمال ایالت کوئینزلند استرالیا کشته شده بودند، خبر داد.  به گزارش خبرگزاری فرانسه، پلیس روزجمعه هنگام بررسی از یک خانه اجساد این کودکان را که بین 18 ماه تا 15 سال داشتند، کشف کرد. این رویداد برای مردم استرالیا بسیار تکان‌دهنده است، زیرا چند روز پیش نیز در یک گروگانگیری در شهر سیدنی چند نفر کشته یا زخمی شدند.

ربودن 180 زن و بچه دیگر در نیجریه
نیروهای گروه تروریستی بوکوحرام با حمله به روستای گومسوری در حومه شهر چیبوک در استان بورنو در شمال شرق نیجریه ۱۸۰ زن، دختر و پسربچه دیگر را ربوده و 32 مرد را به قتل رساندند. این افراد همچنین خانه‌های اهالی روستا را به آتش کشیدند. این روستا در مسیر روستایی قرار دارد که گروه بوکوحرام، در ماه آوریل، زنان و دختران دیگری را از آن ربوده بود. از زمان شروع به فعالیت این گروه، تقریبا همه اقدامات تروریستی در نیجریه به دست بوکوحرام صورت گرفته است.

آمریکا درصدد بمباران تأسیسات هسته‌ای چین بود
اسناد به دست آمده از بایگانی آژانس امنیت ملی آمریکا آشکار کرده است در زمان دولت‌های جان‌اف کندی و لیندن جانسون، رؤسای جمهور سال‌های دور آمریکا، تصمیم گرفته شده بود تاسیسات هسته‌ای چین بمباران شود.  اسناد مربوط به این جریان که به تاریخ 21 ژوئن 1963 بازمی‌گردد در ژورنال «گلن سیبرگ» رئیس کمیسیون وقت انرژی هسته‌ای سال‌های 1961 تا 1971 نیز ثبت شده است. سیبرگ در این باره گفته بود تصمیم در منهدم کردن تاسیسات هسته‌ای چین به دلیل امتناع پکن از پیوستن به معاهده ممنوعیت آزمایش سلاح‌های هسته‌ای اتخاذ شده بود. چند سال بعد آمریکا به خاطر ترس از تبعات واکنش‌های چین از این تصمیم صرفنظر می‌کند.

حمله به مقر حزب حاکم اسپانیا
بامداد دیروز یک تاجر با خودرویی حامل 2 کپسول گاز و چند کیسه مواد آتش‌زا به دفتر مرکزی حزب حاکم «مردمی» دولت اسپانیا در مادرید حمله کرد. منابع پلیس گفتند این تاجر 37 ساله پس از دستگیری ادعا کرده که ورشکست شده و از شدت ناراحتی دست به چنین کاری زده است. عوامل خنثی‌سازی مهمات بلافاصله پس از وقوع این حادثه در مقر حزب مردمی حضور یافته و در داخل خودروی این تاجر 2 کپسول گاز و چندین کیسه را که به گفته پلیس، آتش‌زاست اما منفجره نیست، پیدا کردند. پلیس مادرید دستور تخلیه ساختمان را داده و یک کمربند امنیتی در منطقه برقرار کرد و چندین تکنسین خنثی‌سازی مهمات نیز به مقر دفتر اعزام شدند.